Vuslat
bir çığlık ısınıyor göğsümde
yine gözü kara bir gün ...
geçmişten kalan
bir şeylerin izlerini silmek acımın kendisi
ve şimdi yaşamak
dalına ağır gelen
solmuş bir yapraktır ömrümde birazda
yoruldum artık
hemde çok yoruldum
bir boşluğu dolduramamak
ve hep taşımaktan yanı başımda
bir rüzgarın dokunmasını bekliyor
uçurumlaşan
ve gittikçe derinleşen hasretim
yaşamak işte
beton çağı öfke seli
ve kaybolan gölgelerin arasında
yalnızlığın ta kendisi
bakmak yürekleri göstermeyen aynalara
uzaklara giden kuşlar götürüyor
içimde kalan son sevincimi
türkü gözlü
bulutlanan bir göktür ağlamak şimdi
her sensiz akşamın esmer sancısında
düşünürüm kıt kanaat geçinen aklımla
ve kurşundan bir kalemin
ızdırap çeken yanıyla
gün düşer
çocuk uyur
şubatta gelir elbet takvim yaprağında
oysa hiç bir zaman umut bitmez toprağın bağrında
(
Vuslat başlıklı yazı
ACZ tarafından
26.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
