İNSANIN İNSANA ETTİĞİ

Kırık bir çerçeveden bakıyorum hayata
Haylazlıklar dolu her bir yanda
Güneşin doğuşu, batışı sıradanda
İnsanın insana ettiği çok acı geldi bana

Göç eyledi dizler acıdan, sanırsın bahara
Yolda açtı bebekler gözlerini melun hayata
Sümüğünü katık etti çocuklar somuna
Ona da kan döktü eli kan kokan akil insanlarda

Durak oldu lamba dipleri kâğıt mendillere
Melek kadar masum çocuklar uzattı şoförlere
Avuçlarına konan soğuk demir ile ısındılar
Başlarını koymak varken sıcak bir kucağa

Figanı duyulmamış kadınlar taştı sokaklara
Eli sopalı adamlar sardı etrafları da
Uzanan eli tutan olmadı bakmaktan öteye
Namus kurşunu devirdi cennet kokanları toprağa

Eli nasırlı adamlar üşüdü soğuk ayazda
Bir kürek dost oldu onlara birde kazma
Çok şey beklendi getirsin akşama da
Dostsuz geçti gün boş kaldı eli ne fayda

Bilseydi NUH yüzdürür müydü gemiyi
Bilseydi ÂDEM yer miydi elmayı
Bilseydi SÜLEYMAN bırakır mıydı tahtını
Biliyoruz artık biz yapalım çocukların bahtını...

Mustafa YILMAZ
( İnsanın İnsana Ettiği başlıklı yazı M.Yılmaz tarafından 18.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.