Hayli serin, kasvetli ve rutubetli bir ilkbahar sabahýydý.  Güneþin   doðuþuyla  þehri  kuþatan aðýr sis tabakasý, perde perde karþý daðlara aðmaya baþlamýþ, ortalýk ýþýmýþtý. Komþu ildeki  mahkemenin  ilk   duruþmasýna  yetiþmek üzere, müvekkilimin aracýyla  yola çýkmýþ epey yol almýþtýk ki:

‘’Kaya Bey, araba hýzlanýnca araçta bir uðultu duyuluyor. Sizde fark ettiniz mi?’’

‘’Daha önce yoktu, arýza yeni oldu demek ki.’’

‘’Neden olmuþ olabilir? Araba tamirinden anlýyor musunuz?’’

‘’Valla ne yalan söyleyeyim; ben sadece arabanýn direksiyonu, debriyajý, freni, en çok da hýzýyla flört ettim þimdiye kadar hepsi bu.  Rahmetli babam bu iþlerde çok temkinliydi. Kaç kere uyardý beni. ‘’Oðlum tamir yapmasan da öðren. Kuþ uçmaz, kervan geçmez bir dað baþýnda af buyurun apýþýp kalýrsýn bir gün arabayla tek baþýna. Madem kullanýyorsun bu mereti sen ona hükmet, o sana deðil. Arabanýn her aksamý derdini ayrý naðmeyle anlatýr. Kâh çýn çýn öter kâh uðuldar, bazen de gýcýrdar. Gaz boðulunca ayrý, tekeri patlayýnca ayrý makamdan yükseltir sesini,’’ derdi ama cahillik,  öðrenmeye yeltenmedim hiç. Hatta bir gün dediði gibi daðda bir baþýmýza kalmýþtýk arkadaþlarla. Ne arabayý býrakýp gidebildik ne de onca yolu akþamýn alacasýnda yürümeyi göze alabilmiþtik. Amiyane tabirle cascavlak kalýverdik daðýn baþýnda, yiyeceksiz, korunmasýz. Hem çok komik, hem çok acý bir tecrübeydi. Gençlik iþte, yine de pay çýkarmamýþtým kendime.’’

‘’Öyle mi? Anlatmak isterseniz dinlemek isterim açýkçasý. Yolumuz epey uzun nasýl olsa.’’

‘’Biraz uzun sýkmayayým sizi?’’

“Konuþmaktan ziyade dinlemekten hoþlanýrým. Buyurun lütfen.’’

‘’Lise son sýnýf öðrencisiyiz. Arkadaþlarýmýn içinde bir tek babamýn arabasý vardý, o zamanlar. Portakal renkli Renault. Nasýl göz alýcý, nasýl nazlý nazlý içiyor yollarý. Gelinlik kýz, bir afet-i devran. Arkadaþlar arasýnda itibarým katmerli. Bende þoförlük var ama ehliyet yok o zamanlar. Parmak ucuyla çeviriyorum direksiyonu, asfaltý aðlata aðlata susuz katýrlar gibi kat ettiriyorum mesafeleri. Sahilden uzak bir düzlükte piknik yaparýz, denize girer serinleriz diye konuþup anlaþtýk. Pederden ona göre izin aldým güya. Öðleye doðru çýktýk yola.  Arabayý  çektik  bir kasabýn önüne. Külbastýlarý, köfteleri, sucuklarý hazýrlattýk aðzýnýza layýk. Sarmasýydý, yeþilliðiydi, meyvesiydi derken sepet doldu. Arkadaþlardan biri; þehri kuzeyden kuþatan daðlarýn sýrtýnda ‘’Karpuzçatlatan’’ diye bir çeþmenin etrafýna yeni piknik alaný açmýþlar, oraya gidelim diye ýsrar etti. Serde gençlik, gözde karalýk var ya peki dedik hepimizde. Dön baba dönelim hesabý, kývrým kývrým dolambaçlý yollar. Ayaðým sürekli, debriyaj, gazda. Sürat son haddede. Göstergelerden biri kýrmýzýya döndü, kaputun üstünden de su buharlarý yükselmeye baþladý. Elimiz ayaðýmýz titredi. Eyvah! Dedim… Kontaðý kapattým indik arabadan. Babam bu durumlarda araba su kaynattý yine der kaportaya su dökerdi. Bir bidon suyu sýcaðý sýcaðýna boca ettim buharlarýn üzerine. Hemen ardýndan da  diðer  bidondaki  suyu  sabit  su tankýna doldurdum. Telaþýmdan fark edememiþim haþlandýðýmý, Feryal Haným. Binlerce cam   kýrýðý   saplandý   birden gömleðimin açýk kýsmýndan bedenimin üst bölümüne.  Alevlendim, yandým kavruldum. Arkadaþlardan her biri plastik bardaðý kapýp sývýþmýþ bu hengamede. Sarý sýcak bir mayi ile yanaþtýlar yanýma. Bunun ilacý budur abi deyip keskin kokulu idrarla yudular, yýkadýlar elimi, kolumu ve dahi yüzümü. Gözlerimin akýna varýncaya kadar…

Baðrýmý verdim, reçine kokulu arsýz rüzgârlara. Yellene yellene hafifledi aðrýlarým. Sonrada geçti gitti sýzýlarým. Aldý mý bizi bir gülme. Deðme parfüm kullanmaya alýþkýn nazik yerlerim arkadaþlarýmýn sýcacýk özleriyle ekþi ekþi kokmuþtu. Yoldan, yolaktan gelen yok. Giden yok. Çöktük arabanýn yamacýna. Yapacak bir þey yok, yiyecekleri çýkarttýk. Mangalý yakýp etleri cýzýrdattýlar. Oturtdular çaydanlýðý köze. Yedik, içtik. Biraz etrafý kolaçan ettik daðýn uðuldayan sesini dinledik. Belki bir nacak, hýzar sesi duyarýz diye. Arada bir ta uzaklardan homurdanarak aðýr aðýr yol alan tomruk kamyonlarýnýn yeri göðü titreterek geçtiklerini görüyoruz sadece. Rüzgârýn ýslýk çalan sesini saymazsak birkaç sincap çýtýrtýsýna karýþan kurumuþ yapraklarý hýþýrdatarak hýzlýca yol alan sürüngen ve bizim dýþýmýzda tabiat külliyen uykuya varmýþ. Mantar toplamaya çýkmýþ, yangýn kulesi görevlisi ucun ucun inip yanýmýza geldi. Selamlama faslýndan sonra meramýmýzý anlattýk. ‘’Su kaynatmýþ araba, hoyrat davranmýþsýn hem arabaya hem kendine  aga’’ diye teþhisi koydu. Açtým kontaðý, verdiði komutlarý yerine getirdim. Motorda týk yok. ‘’Bekleyin, kesimciler bir bir terk eder daðý güneþ inince. Yaparlarsa ne âlâ yapamazlarsa traktörle atarlar sizi köye. Araba yatar bir gece burada.  Haydi eyvallah,’’ deyip bizi birbirimize emanet ederek uzaklaþtý...

Aklýmýza geldikçe güldük, güldükçe acýktýk. Acýktýkça yedik içtik. Nevaleler tükendi bitti. Kesimcilerin iþi bitmedi. Ýki kiþiyi arabanýn baþýna diktik diðer ikimiz bir çeþme, bir göze buluruz diye keþfe çýktýk. Epey ileride bir baba oðula rastladýk. Köküne kadar indikleri reçineli çam kütüðünden çýra çýkartmak için cebelleþiyorlardý inatla. Ne meþakkatli iþmiþ bu çýra çýkarma iþi yahu. Alýnlarýnda bulgur bulgur ter, her biri þahadet parmaðým kadar. Bir baðlam kalem çýra verdiler bize. Göze yakýnmýþ güya tarif ettiler. Epey yol alýp vardýk suyun baþýna. Ýçimizin yangýn geçinceye kadar yumulduk  kar  içinde yatmýþ  suya sýrayla. Bidonlarý doldurduk, sis saran tepelerden olanca hýzýmýzla inip arabanýn yanýna ulaþtýk. Dört etrafýmýz kundaklamak üzereyken yetiþti kesimciler. Traktör motorlarýna birer birer tünemiþ olan orman iþçileri yaþlarýna göre çevik hareketlerle bitiverdiler yanýmýzda. Baktýlar ki dört yüzü sivilceli, býyýðý taze traþlý, sýska çocuklar bir arabanýn baþýný çevrelemiþ uzanacak bir yardým eli bekleþir, acýdýlar halimize. Traktörlerin ýþýðýnda buldu içlerinden genç  olaný  arabanýn arýzasýný:

‘’Motor bloðunu çatlatmýþýn abi. Çaresi yok, araba bu gece dað havasý alacak burada. Usta eli deðmeden yürümez bu meret. Yarýna Allah kerim.’’

Arabayý býrakýp gitsem babamýn diline düþeceðim. Baþýný beklesek elden ne gelir. Bizde traktör motorunun her bir girintisine ayaðýmýzý, çýkýntýsýna elimizi koyup yapýþtýk. Böylelikle indik köye. Vakit oldu mu sana yatsý. Karnýmýzý doyurdular Tanrý misafiri niyetine. Yatýn, gündüz gözü götürürüz þehre diye tutturdular. Bir de jandarmalýk olmayalým diye Köy Muhtarýna rica ettik, sað olsun kýrmadý bizi. Traktörle býraktý þehre. Ertesi günü arabayý daðdan indirmek epey tuzluya mal olduydu ta o zaman için babama. ‘’Geldin mi sözüme eþek sýpasý’’ deyip durmuþtu af buyurun rahmetli babam, iki lafýn arasýnda. Arkadaþlarýn da hiç iðneli konuþmalarý bitmedi, onlarýn himmeti olmasaymýþ hangi kýz bakarmýþ benim çiçek bozuðundan beter yüzüme. Ýyilikleri hâlâ sýrtýmda yük. Bir araya geldik mi söz yumaðýnýn düðümünü o gün ki dað baþý maceramýzý anlatmakla çözeriz.’’

‘’Büyüklerin sözlerine itibar etmek lazým. Her beyaz saç tecrübenin  nefesiyle  göveriyor  dipten uca. Oscar Wilde  ne güzel söylemiþ. ‘’Tecrübe, herkesin hatalarýna verdiði addýr’’ diye. Tecrübe en büyük öðretmendir aslýnda ama kulak verene.’’

‘’Öyle, öyle Feryal Haným.’’

‘’Bizde yolda bir macera yaþamasak bari Kaya Bey. Tehlike arz edebilir bu durum seyir halindeyken, bir an evvel baktýrmak  gerekiyor  hâl  böyleyse.’’

‘’Hayýrlýsýyla þu duruþmayý bir atlatalým da, dönüþte bakarýz çaresine Feryal Haným.’’

Birden, yüzü asýk bulutlarý önüne katýp gittiðimiz yöne doðru kümeleyen öfkeli bir rüzgâr þiddetle esti, savurdu. Yaðmur damlalarý týp týp düþmeye baþladý neþeyle. Hafif bir titreme aldý beni. Fazla kalýn olmayan trençkotuma sarýldýðýmý gören Kaya Bey kaloriferi açtý. Bu sefer de arka camda oluþan buðuyla görüþ  problemi  yaþayan  müvekkilimin yüzü bulutlandý. Hemen rezistansa uzandý eli ama bu da çözüm olmadý. Aksilikler üst üste geliyordu. ‘’Besmeleyle çýkmýþtýk yola ama inþallah bu son olur’’ diye geçirdim içimden…

Asliye Hukuk Mahkemesindeki duruþmaya zamanýnda geçildi. Mahkemenin konusu;  iki hissedarlý bir taþýnmazýn, müvekkilim tarafýndan ýsrarla  þufa*  hakkýný  kullanmak istemesine raðmen, diðer hissedarýn farklý saiklerle üçüncü bir kiþiye habersizce satýþýndan doðan ameliyenin kendi lehine çevrilmesi için açýlmasýydý… Mahkeme müvekkilimin lehine -adýna payýn tesciline karar verilmeden önce,  satýþ bedeli ile alýcýya düþen tapu giderlerini,  hakim  tarafýndan  belirlenen  süre içinde, yine  hakimin belirleyeceði yere nakden yatýrma kararý verdi-  baþka bir güne ertelendi.

Hava ve ortam çok sýkýcýydý.  Bir an evvel günlük yaþantýmýza  dönmek   için  bulunduðumuz  þehre doðru yola çýktýk.  Yaðmur þiddetini azaltmýþ güneþ az da olsa sýcacýk yüzünü göstermiþti. Araba seyir halindeyken gaz pedalýna basýnca uðultu çoðalýyor, býrakýnca da kesilmiyordu.  Kaya Bey bir ara vitesi boþa aldý, uðultu aralýksýz devam ediyordu.  Motorun dilinden anlamayan ben ise belli etmememe raðmen bu durumdan epey rahatsýz olmuþtum. Çaresizlikten ne yapacaðýný bilemeyen Kaya Bey en sonunda dörtlü flaþörleri yakýp yolun kenarýndaki, Tapu ve Kadastro Müdürlüðü’ne ait  aracýn  arkasýna  park etti. Bu arada yolda ölçüm yapmakta olan, sonradan mühendis olduðunu öðrendiðimiz gençten yardým istedik. Aracýn durumunu anlatýnca gülümseyerek:

‘’Abi, ya þanzýman ya da diferansiyeldir su koy veren. Böyle  kullanman  sakýncalý. Çaresi Yaþar Usta’dýr bunun.’’

‘’Nereden bulacaðýz bu ustayý, usta?’’

‘’Valla þansýn varmýþ abi takriben üç  kilometre  ileride, yolun saðýnda tamirhanesi var. Aracýn yapýlýrken semaverde demini almýþ, tavþan kaný çayý ince belliden  içmeyi,  içi lezzet dolu çi börek yemeði unutmayýn  sakýn.’’

Elini kasketine götürerek arabaya doðru bir bakýþ attý. Beni selamladýktan sonra, ýslýk çala çala yönünü deðiþtirip uzaklaþtý.

Yoldan elli, yüz metre uzaklýkta küçük, þirin bir tamirhaneydi. Ana yoldan ayrýlýp tamirhane yoluna saptýðýmýzý gören çýrak bizi kapýda karþýladý:

‘’Hoþ geldiniz, ne vardý abi?’’

‘’Bunu Yaþar Usta söyleyecek, kendisi burada mý?’’

‘’Ýçeride abi. Yaþar Usta!  Ustam!  Müþteri geldi!’’

Yaþar Usta’yý beklerken, duvarda asýlý olan dikdörtgen biçimindeki levhaya takýldý gözüm:

‘’Dükkân Kapusu Hak kapusu, Hak’ kýna yalvar,

Çeþmim gibidir çeþmeleri, akmasa da damlar.’’

Ne anlamlý, ne güzel söz diye geçirdim içimden. Biraz sonra yaptýðý yaðlý iþe inat;  baþýnda bembeyaz bone, üzerinde rengi kaybolmuþ iþ tulumu, güler yüzlü, elli beþ, atmýþ  yaþlarýnda  ufak   tefek  bir kadýn belirdi kapýda. Hayretler içinde kalmýþtýk. Yaþar Usta bir kadýnmýþ meðerse. Mühendis beyin alaycý bir lisanla konuþmasý bu yüzdenmiþ demek ki!..

‘’Hoþ geldiniz beyim!  Buyurun!"

‘’Ýlk kez bir bayan oto tamircisiyle karþýlaþýyoruz, þaþkýnýz. Kusura kalmayýn ama…’’

‘’Anladým beyim, anladým. Her gören þaþýrýyor zaten kadýn kýsmýndan motorcu mu olurmuþ diye,  alýþkýným ben. Bir bakalým neymiþ arabanýzýn derdi?’’

‘’Düne kadar bir þeyi yoktu. Bu sabah  seyir  halindeyken     hýzlanmak  için  gaz pedalýna basýnca  bir uðultu musallat oldu.  Gazdan   ayaðýmý  kesince de,  vitesi boþa alýnca da kesilmedi."

‘’Uðultu arabanýn neresinden geliyordu beyim,  fark edebildiniz mi?’’

Kaya Bey bana doðru dönüp yüzüme baktý. Mimiklerimle anlayamadýðýmý ifade edince:

‘’Hayýr!’’ Dedi kýsaca.

‘’Geç oðlum direksiyona, dinleyelim bakalým sesi. Ne anlatacak bize.’’

Araç durdu, kalktý, hýzlandý. Ýleri, geri gitti, geldi. Nihayet tamirhanenin içine park edildi.

‘’Aleti, edevatý getir oðlum, þu krikoyu da sür  sað  tekerin  altýna.’’

Aç, susuz olduðumuzu unutup Yaþar Usta’nýn arabayý nasýl tamir edeceðine odaklanmýþtýk. Kendisine inanmayan müþterilerinin arabalarýnýn baþýndan ayrýlmamalarýna alýþkýn bu küçük kadýn, iki sandalye getirdi buyur etti bizleri. Serin olan tamirhanede elektrik ocaðýný çekti yanýmýza. Çýraða seslendi:

‘’Oðlum iki çay kap gel bakalým misafirlerimize, tavþan kaný olsun.’’

‘’Beyim, ilk önce neler yapacaðým bir bir anlatayým. Aklýnýza yatarsa yaptýrýrsýnýz. Mal sizin, keyif sizin. Önce tekerlekte aks baþýndaki somunu, daha sonra fren diskini, poryaya sabitleyen ve jantý merkezleyen sabitleme pimlerini sökeceðim. Kaliper ve balatalarý dýþarýya alacaðým. Rot baþýnýn ve diskin rahat çýkmasý için pas sökücü ya da hidrolik yað kullanacaðým. Amortisör baðlantýsýný söküp aks baþýný ayýracaðým. Geleceðiz uðultunun kaynaðý porya bilyesine. Bilyenin karþýlýðýný da çýkarmadan önce, segman pensesi ile segman sökülecek. Pres yardýmý ile  kalan parçasýný da  çýkarýp kurtulacaðýz eskisinden.’’

‘’Yaþar Usta’m, sen nereden biliyorsun bütün bunlarý?’’

‘’Meslek sýrrý beyim… Meslek sýrrý.’’

‘’Oðlum!  Ablana söyle demlesin kozak çayýný.’’

‘’Çoktan söyledim bile Ustam!’’

‘’Kozak çayýmý, ustam!  Ýlk kez duyuyorum.’’

‘’Gelelim yeni bilyenin takýlmasýna. Burada uygun  aparat kullanmak lazým. Yoksa bilye bozulur. Pres ile bilyeyi oturtuyoruz ve segmanýný takýyoruz.  Poryayý, diðerlerini sýrasýyla takacaðýz, geleceðiz tekerleðe. Tekerleðin yere basan yerlerinde açýlar deðiþtiði için rot balans ayarýna gireceðiz. Allah’ýn izniyle uðultu kesilecek… Baþka  arýzasý  var  mýydý arabanýn beyim?’’

Hayran kalmýþtýk Yaþar Usta’ya. Deðme motor ustalarýna taþ çýkaracak bu kadýnýnýn bilgi ve becerisini takdir etmemek olanaksýzdý.

‘’Ustam, bir de arka camlar buðu yapýyor. Elin deðmiþken onu da yapýver.’’

‘’Beyim,  rezistanstaki  hangi  tel kopmuþ önce onu bulacaðýz. Gümüþ sýrlý iletken boyayý kopuk telin üzerine sürmeden önce yüzeyi temizleyeceðiz. Nemli bir bezle, iyice bastýrmadan. Kuruyunca boyayý dýþarý taþýrmadan kopuk iki telin ucunu birleþtirerek süreceðiz. 5-6 saat kurumasýný beklemek lazým. Yolcusunuz o halde saç kurutma makinasýyla kurutacaðýz.’’

‘’Kozak çayý hazýrmýþ, ustam!’’

Aracýmýzý ustamýzýn ustalýðýna kanaat getirerek, gözü kapalý emanet ettik. Merak ettiðimiz kozak çayýný içmek üzere kýþ bahçesine yöneldik…

Daha önce nasýl fark edemedik, tamirhaneyle dip dibe olan bu güzel kýþ bahçesinin varlýðýný. Ahþap iskeletine giydirilmiþ ince plastik örtü üzerinde; açýlýr, kapanýr pencereleri, fermuarla iþlevsel hale getirilmiþ kapýsý olan, çatýsý kiremitle örtülü bu bahçe ortaya kurulmuþ kocaman bir kuzine tarafýndan ýsýtýlýyordu. Ýçeride üç adet aðaç kütüðü görüntüsü verilmiþ masayý çevreleyen, yine ayný görüntüye haiz, iki adet üçer kiþilik oturma yerleri vardý. Masalara; renkli  ipliklerle  çiçek motifleri iþlemeli, saçaklarý püsküllü, pek de büyük olmayan örtüler serilmiþti. Üzerlerine her biri ayrý    renkler de  tomurcuklanmýþ  minik menekþe  saksýlarý  konulmuþtu. Yoðun ve sýkýntýlý geçen böyle bir günde,   hayli fazla bayram harçlýðý almýþ çocuk sevincine boðan görüntü mest etti gözümüzü, gönlümüzü… Yaþar Usta’nýn gelini olduðunu öðrendiðimiz Funda Haným önce semaveri koydu önümüze, sonrada donattý masamýzý. Ketesinden, bazlamasýna. çi böreðinden, bükmesine. Akýtmasýndan, gül böreðine…

‘’Niye kozak çayý diyorsunuz bu güzel çayýn adýna Funda Haným?’’

‘’Çam kozalaklarýna kozak denir bizim buralarda. Biz semaverde sekiz, on kozaðý yakýp onun közünde demleriz bu çayý.’’

‘’Ellerinize saðlýk, hepsi çok kýymete geçti doðrusu.’’

‘’Afiyet olsun, abla.’’

Keyif çayýmýzý içerken katýldý sohbetimize Yaþar Usta. Nasýl ustalaþtýðýný sordum merakla:

‘’Asýl motor ustasý Yaþar benim kocamdý. Yýllarca alnýnýn terini akýttý bu iþe. Ben arada yemek getirdiðimde bakardým, yaptýðý iþe o kadar. Çocuklarým ilgi göstermediler baba mesleðine. Onlar okuyup memur oldular. Evlatlarýmdan  ayýrmadýðým  evlatlýðým  Hayri ile kýzýmdan çok sevdiðim Funda  koltuk çýktý babalarýnýn iþine. Epeydir çektiði hastalýðý iyice ilerleyince bana öðretti mesleðinin inceliklerini. Yaþar Usta’yý kaybedeli on beþ yýl oldu,  adý  kaldý  yadigar.’’

‘’Senin adýnda mý Yaþar, Usta’m?’’

‘’Yaptýðým temiz iþi gören eþ dost Yaþar Usta demeye baþladýlar bana. Allah adamýydý Yaþar Usta’m, kanaatkârdý. Nurlar içinde yatsýn.  Satý olan adým unutuldu gitti.’’

Ahlaklý, nur yüzlü, emeðinin hakkýný veren bu yüce gönüllü, cüssesinin aksine yüreði kocaman kadýný  hem  takdir etmiþ, hem de çok sevmiþtik. Kaya Bey borcumuzu sordu, hicapla cevapladý:

‘’Hepsi otuz  kayme  beyim.’’

‘’Yiyeceklerle birlikte mi otuz lira? Az deðil mi, o kadar hizmete karþýn Yaþar Usta’m?’’

‘’Allah bin bereket versin. Kocamýn þaný yürüsün, tencere kaynasýn yeter oðlum.’’

Üzerinde avukatlýk büromun adresi, telefonu yazýlý kartýmý uzatýp ihtiyacý olursa beni bulmasýný söyledim.

‘’Ben okuma, yazma bilmem ki kýzým! Nasýl bulacaðým seni,  bilmediðim diyarlarda?’’

Dayanamadým kalktým oturduðum yerden. Tirþe gözlerinde öbeklenmiþ anne þefkatini, ölçeksizce sarf etmekte cömert davranan bu kadýný kucakladým. Yanaklarýna ýslak öpücükler kondurdum. Kalbindeki nur, hale hale yüzüne yansýmýþ Yaþar Usta’nýn, dudaklarý kýpýrdadý. Belli ki dua ediyordu her müþterisine yaptýðý gibi. Kapýya kadar yolcu etti bizi.  Öylece bekledi, el salladý.   Ta ki yola çýkýp gözden kayboluncaya kadar…

*Þufa Hakký( Önalým hakký):  Paylý (hisseli) mülkiyete konu olan taþýnmazlarla ilgilidir. Herhangi bir hissedarýn, hissedar olmayanlara karþý, öncelikli satýn alma hakkýný belirtmektedir.