Sende haklýydýn öyle kolay iyileþemezdi,
kalbe açýlmýþ derince söz yaralarý
sebepsiz ya da sebepli .
Bilmeliydim gün gelipte ;
öyle gidilmez iþte böyle gidilir diyeceðini !
kalbin ayrý dilin ayrý rota çizdikçe ;
içinde biriken kini ...
Sözde çýktýðýn bu sevda yolculuðun da;
þimdiden düþünüyorum
omzuna yük olmuyor mu hiç ahlarým ?
bilmem ki seni taþýyabilir hangi meçhule?
Hayretler olsun bana senden hem nefret edip
hem de ardýma baka baka izini sürüyorum
rüzgardan ,kokunu ala ala ...
Gelsin bakalým bu karanlýk hep üstüme üstüme.
yýkýlsýn ben kurmaya emek verdikçe
kavuþmalara dair o kalýn köprüler.
göreceðiz umudun ipi ne kadar ince !
Dayan dedim hep gönlüm ve sorularýmý cevapla
ya ben de terkedersem beni?
kim sahip olacak aþkýma
o zaman hesabým görülür kiminle?
Hangi dilde konuþursa konuþsun,
ben anlardým ayrýlýðýn o zehirli dilini
ne kadar uzaklardan seslenirse seslensin
uðuldatýr kulaðýmý haykýran o deli sesi,
senin uzaklýk diye gözünde büyüttüðün varya
Ben hep üstüne giderek korkuttum özünü
ben susuþunda okuyorsam hislerini
sen haykýrýþlarýmda
nasýl duyamazsýn ismini
bahtýnda silinemez bir kader oldum
baþarabilirsen hadi sil onu
Hayat bana sensizliðe dair fýrsatlar verdikçe ;
sen;
seni unuttum sanýyorsun:
oysa ben onlarý elimin tersiyle geri çeviriyorum:
Kapýný açýk tut her gece;
hiç olmazsa
rüyalarýna her gece misafir oluyorum:
O hasret denen;
özenerek ördüðün oyanýn bitiþ ucunu yakalýyorum ;
sabaha kadar ilmek ilmek sökmeye çalýþýyorum
az bir þey kala bitmeye ne yazýk ki uyanýyorum :
ama gözlerim aralýyken son bir defa ;
usulca uzanýp yüreðinden öpüyorum .
Nuran KARACA