Avuçlarında def(i)ne saklayıp gözlerinde kahve kırklayan gülüşünde güller dans eden kadın, ellerim diken, yüreğim söz yarası öğretmediğin yanından yaşıyorum tomurcuk sunduğun hayatı içinde mutlu son olan masallara kanıyor kendi cehennemimde yanıyorum kırık bir mum misali
öğrettiğin gibi tüm adımlarımın sonuna sabır ekledim düştüğüm çukurları öyle bir sevdim ki ve öyle büyüdüm ki küçük hayallerimde nefesimce öldü beni hayat kefenim mavi renkte ömür gri
II-
sahi büyümeyi kim öğretti bana anne ilk yalanı kim söyletti kim itti beni düş çukurlarıma kim avuttu günahlarımda aymaz ve kimsesizliğimi
çözemedim kaç desibel ederdi oysa kulaklarda veda sesi kimler yalanladı katrani gerçekleri ve kim karar verdi mutluluğun ölmesine ah anne rüzgar adımlarımı yavaşlatmazsa donmasa eğer filizlerim bu kış becerebilirse kozam çatlamayı uçacağım kelebek misali z’amasız takvimlerden düşen mavi günlere
III-
bilirim ecel bin kez koklar annelerin saçını ve bırakmaz cebinde telaşından başka birşeyi kalmayan bir babanın yakasını sussun kimse demesin aksini babalar bir kere ölür, anneler iki! çocuklar ölümsüzdür kelebekler hayali...
( Düş Çukurları (Anneme) başlıklı yazı Nar-ı Çiçek tarafından 3.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
