Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-65

...

“Beni sabýrla dinlediðiniz için teþekkür ediyor, huzurunuzda son bir cümlemle sözlerimi bitirmek istiyorum. ‘Dr. Ayumi benimle evlenir misin?’”

Konferans salonunda onca kalabalýðýn önünde evlenme teklifi alan Dr. Ayumi’nin yüzü kýzardý. Þaþkýnlýk içindeydi. Hiç beklemiyordu doðrusu… Ama ele geçen bu fýrsatý da asla kaçýrmak istemiyordu. Salondakiler çýlgýnca alkýþlýyor ve hep bir aðýzdan “Evet de…” diye tempo tutuyorlardý. Ayumi ilk kez yeni tanýþtýðý öz annesine baktý. Annesi gözyaþlarý içinde tebessüm etmeye çalýþýrken “Evet” anlamýnda baþýný sallýyordu.

Dr. Ayumi mikrofona gelerek “Sunum yapmak üzere geldiðim bu salonda ve sizlerin huzurunda öyle sürprizlerle karþýlaþtým ki… Þu anda bacaklarým titriyor ve zor ayakta duruyorum. Öncelikle sunum yapamayacaðým için öncelikle hepinizden özür diliyorum.  Bu yaþýma kadar öz bir anne ve ikiz bir kardeþten habersiz yaþan biri olarak, þu anda yaþadýklarým karþýsýnda öyle þaþkýným ki, söyleyecek bir söz bulamýyorum.”

“Daha fazla konuþamayacaðým,”  dedi ve titreyen sesiyle boðazý týkandý. Ortalýkta çýt yoktu ve hala son olarak Dr. Ayumi’nin ne söyleyeceðini merakla bekliyorlardý. Kendini toparladý.

“Dört yýl önce tanýþtýðým, Tokyo Üniversitesi ve hastanesinde insanüstü çalýþma ve gayretlerine þahit olduðum, deðerli arkadaþýmýn bu teklifine ne yazýk ki…” derken salonda kocaman bir uðultu koptu. Dr. Safa kýzýn tereddüt bile etmeden ‘evet’ diyeceðini umuyordu. Hitomi Hanýmýn gözleri açýlmýþtý. Dr. Ayumi bir süre sustu. Salondakiler hala onu bekliyordu.

Dr. Ayumi “Ne yazýk ki… Ne yazýk ki… Kocaman bir evet diyorum” diye haykýrýnca, salon alkýþtan yýkýlýyordu. Hitomi Hanýmýn dudaklarýna ruhundan serpilmiþ bir tebessüm yansýdý.

Neredeyse koþar adým sunum yerine gelen rektör mikrofonu aldý.

“Çocuklar çok farklý bir gün yaþattýðýnýz için sizlere teþekkür ediyorum. Türkiye gibi uzak bir ülkeden gelerek çok kýsa bir zamanda dilimizi öðrenen, çalýþkan, asil bir ahlak ve karaktere sahip bir insanýn Kyoto’da yaþayan ve bu güne kadar varlýðýný bilemediðimiz bir ailenin imarýnda büyük emek ve gayretleri olan bu genç ve geleceðin bilim adamýný huzurunda tebrik ve takdir ediyorum. Fazlasýyla büyük bir alkýþý hak ediyor…” diye söylediði anda bir alkýþ tufaný koptu. Rektör bir süre alkýþ tufanýna baktý. Eliyle tamam iþareti yaptý ve söze kaldýðý yerden devam etti.

“Ayrýca bize aile hususunda bir ders veren bu insaný takdirle yâd edeceðim.”

“Bu iki genç; Tokyo’da cerrahi alanda ihtisaslarýný baþarýyla tamamlamýþlardýr. Ve az önce de üniversite senatosu baþarýlarýnýn tescillerini ilan etmiþtir. Bu kadar sürprizin üzerine bir sürprizde ben yapmak istiyorum. Bu iki genç bilim adamýný huzurunuzda üniversitemizde çalýþmaya davet ediyorum.”

Alkýþ tufaný yeniden koptu. Kameralarýn flaþ lambalarý daha sýk patlamaya devam etti.  Rektör Kinugawa ailesini yemeðe götürmek üzere salondan ayrýlýrken, kalabalýk da yavaþ yavaþ daðýlýyordu. Rektör yemekte kendi üniversitesini imkân ve ortamlarýný sýralayýp döktü. “Arkadaþlar yeterince yoruldunuz. Biliyorum ama bu teklifimi ciddi olarak düþünmenizi istiyorum.”

“Bir deðerlendirelim. Kararýmýzý size mutlaka bildiririz…” diye söyleyen Safa’ya “Ama mutlaka olumlu cevabýnýzý bekliyorum…” diyerek yemekten sonra rektör aileyi baþ baþa býrakmak için yanlarýndan ayrýldý.

Hitomi Haným “Eve geçelim mi?” sorusuna hep bir aðýzdan “Evet” demiþlerdi.

Yumi’nin beyni allak bullak olmuþtu. Bir yandan gönlünü kaptýrdýðý adama bakýyor, diðer yandan gönlünü kapan adamý elinin altýndan çekip alan ve bu güne kadar varlýðýndan bile haberdar olmadýðý ikizine takýlýyordu gözleri… Aklý ise kitapta okuduðu ve altýný çizdiði cümlelere gidiyordu. ‘Çiçekleri rüzgârýn soðukluðu, kadýnlarý erkeklerin ihaneti soldurur. Kelebekler çiçekleri çamura, erkekler kadýnlarý sefalet girdabýna atarlar…’

Sevda ve kederler arasýnda uyumaya çalýþan bir kalbin gözlerine uyku girer mi? Âþýk sevgi meltemleriyle sarhoþ olmaz mý?

Gece boyu konuþmaya öyle dalmýþlardý ki, neredeyse Kyoto üzerine yeni bir gün doðuyordu.

…     

Ant-150915 

Not: Yazmakta olduðum bu roman çalýþmamýn orta yerinden sona doðru yayýmladýðým çalýþmamý burada tamamlýyor ve sabýrla okuma gayreti gösteren okuyucularýma tebrik ve saygýlarýmý sunuyorum...