artık uzak değil kuşların gittiği yer
yağmurda ellerin
karanfillerin üzerine düşen
çiğ damlaları son sevincim
sabahın en serin ucunda
içli bir çoçuğun çırpınışları bunlar
yağmurda ellerin
ölümü öpüyor canı kaybolmuş gözlerim...
-derdim var diye uyanmadım inan hiç
bugün de acına uyanabildim diye şükrettim hep
rüyalarımı eksik
vakti yarım say...
yüzümün sen eşiğinde
artık uzak değildi hiç bir şehir
üşümek gibi bir şeydi
ipince tenimi saran bu yalnızlık
ellerim de bir avuç toprakla göğüne kırıldım
ya da
yerin dibine giresice
istemsiz ağrısıydı kalbimde bir yerin
utanç bulaşmış zaman bize küstü/kaderle biraz
biraz da kederle karışıp
akrep girmiş aramıza sanki ah zehir benizlim
erken solmuş bir güldü ömrüm
ekmeğin de kan
kör kuyularda yusuftum
durulsun öyleyse akıp giden ölüm
hangi boşluktayım ki bir türlü d/olmuyor eksikliğin
ölünecekse
uğruna
bağrımın ortasında çılgın intiharlar büyütüyorum
artık yüreğin kadar acımasız değil
hiç bir sürgün
şarkılara yaslayıp yorgunluğumu
yağmurda ellerin
uğurla artık beni son kez
19:09
şimdi /öylesine
(
Yağmurda Ellerin başlıklı yazı
ACZ tarafından
12.11.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.