Online Üye
Online Ziyaretçi
-Ne zaman bir mevsime yaslansam Sırtımı kaybederim—
Doğum günümde öleyim yine
Bu kez uzunca bir mektup bırakayım
sana öldüğümü haber versinler
tabutumu mora boyasınlar
ölü yıkayıcıları gelsin
içimdeki sır (l) arı yıkasınlar
"k /anıyor" desin birisi
"k/an(a)mayı durduramıyoruz"
"su dökün" di/yeyim bol bol su
gömülmeden p/aklanayım ferahlıyayım
yeşil sabun olabilir saf temizlik için
oh diyeyim teneşirden kalkmak istemeyeyim
"olmaz" desinler "çırılçıplak ayıp olur"
beyaz elbisemi giydirsinler
çenemi kollarımı bağlasınlar
her yerimi sarsınlar
sadece
acık kalsın kına yakılmış parmaklarım
"hala k/anıyor "diye bağırsın ötekisi
iç kanamam incitilince böyle
teneşirden doğrulup hızla bahçeye kaçsın
güzel ve zarif bir reverans versin ölüme
-"bu dünyadan geç /tin "-desin imam efendi
"zaten hiç yoktum ki" diyeyim
maskeli baloda toplananlara sorsun
-"hakkınızı helal ediyormusunuz?"-
-"helaller bitmiş haklarını helak etsinler"- diyorum
mezarlık boyunca son bir gezinti
çukurum nerdeyse orada dursunlar
kuşlarıma (s)/öz verdim
mutlaka bir ağaç kenarı bulsunlar
-mezarcılar çabuk kazın yorgun yağmur gibiyim-
beni kim indirecekse hamlettiğinde
karşısına dikileyim- dur !-diyeyim
-"ben kendim inerim annemin kollarına…"
sadece kanamam durmuyor yüreğimde
çukura gireyim hevesle uzanayım
-çok uykum var lütfen beni hiç uyandırmayın -
kuşlarım doluşsun çukuruma
saçlarımı özenle ç/eksinler
toprağa kök salsın annemin çok sevdiği saçlarım
ölen bütün sevdiklerimin topraklarından
birer kürek yedirsinler bana
anca geçer yüreğimi deşeleyen kuş yarası
anca geçer kanayan kekremsi acılarım.
“ölümler biriktiriyorum anne yanına koşmak için”