Islak bir eldiven gibi yapýþmýþým taþlara
Yosun tuttum gözlerinin neminden

Ayýþýðý alazlamýþ bedenim pul pul þimdi
Çürüyorum oysa soðan çuhasý gibi

Maviyim mavi gözlerin kadar alýmlý da üstelik
Mübaala olmaz kaldýysak sözlerin kadim etkisinde

Yüreðiyle bakanlarýn önünde insanýz elbet / biz de
Aþktan gayrisini diyemediysem size
Biliyorum buda benim utancým olsun daim

Geriye dönmeme bir sebep sayarým her ayrýlýþýmý gözbebeklerinden

Ufalýyorum suyu çekilmiþ erik gibi içim çöküyor kendim de
Sarraftý yüreðim evvelden / kabartma taþlar almadýysam bu yüzden
Yerlere düþerim yitirirse gözde ki umudu kelimeler

Sallanan balýkçý teknesi gemilere sayar dalgalarý boðazda

Yarpuz suyunda beklemiþim ekþimsidir tadým
Kime sayacaðým bu yükü bu duruþu kime…

Kýyýlarýma fenerler yaktým aldanmayasýn kayalýklarda emeksiz korsanlara
Söylenmese de kelimeler yürek bir þekilde hisseder

Þimdi ben biner giderim bu toprak yüklü gemiye

Kanber Ýhsan Öcel