gecenin içinde 
içimizi acıtan her ne ise ziyâdesiyle var

bırak gidişinle yıkılsın bu şehir
yıkılıp parçalansın 
unut beni ardında dârmadağın
ölümüne
akıpta gitsin 
ölümüne unutma sakın
ne çıkar 
akıp gitsin 
su hafifliğinde üzerimden bu kir 

sonra
bir karanfil usulca içini döküyor 
kuşlar niye var 
kuşlar niye yok 
uçurtmanız 
ve çemberlerinizle 
ve 
rengârenk bilyelerinizle
koşun çocuklar 
koşun
kahkahalar atarak bakın gökyüzüne 
âh zaman duraklaması ömrüm 
ölü kalmış çoçukluğumda
gökyüzünden 
çoçukca şiirler d/üşüyor içime

sevmek niye var 
kavuşmak niye yok

bende değişmeyen 
hep aynı yetim bir hüzün
ayazıyla titreten 
hangi göçün ortasında 
bu z/amansız mevsim

yüzümün hüzzâmı 
ve gözlerimin ıslağı arasında
kalbim meyânıyla b/uluşuyor
acının mührü  
erkenden b/asılıyor sancağına
kalbimin gönderinde 
gururla dalgalanıyorsun
dalgalanıyorsun 
sonsuz bir susuzluğun ûmmanındâ

bir adım sonra 
ve bir adım daha 
sözün düştüğü yerde

pencerelerin ardında 
neden bu kadar çok yakıyor canımı 
dışarı da yağan yağmur



sözün düştüğü yerde
harfler bir var kuşlar bir yok

yağmur karanfil kokuyor 
ve karanfil 
hiç durmadan 
yüreğimde kanıyor

( Yağmur Kokan Karanfil başlıklı yazı ACZ tarafından 26.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.