Online Üye
Online Ziyaretçi
Dünden bugüne ,
bu günden yarına ,
ince bir sızıymış meğer büyümek…
Ve eksilmek hayattan
Sorgusuz sualsiz karşılıksız
sevdiklerine kendinden biraz vermek.
Boğazına anılarla lokma lokma düğümlenmek.
Gönül kasende gözyaşı biriktirmek.
Yıllarca peşinde koştuğun hayallerini
Sımsıkı tutarken ansızın elleriden kayıp
umutlarını bir anda yitirmek.
Anne olunca biten özlemin yerine
omuzlarını çökerten bir ağırlığı yamalı dizelerde gizlemek.
Kelimelerin taşıyamayacağı kadar büyük sevgiyi
bir anlık öfkeyle yakıp yıkıp
ardına bakmadan çekip gitmek.
Yakışmadı sana çocukluğum böylesi büyümek.
Elleri öpülesi, ayaklarında cennet gizli anne,
dili lal ,gönlü kor yar olmalıydın
Yüreği kara, dili zehir ,elleri ısırgan değil..
Sana gülen umut dolu gözlerin boynunu büküp
Sonra suçu hayata atıpta gitmek ..
Ne zor geldi sana hatalarını kabullenmek.
Dilersem özrümü
kabahatimden büyük gelir mi yavrum.
Ne affettirir o minik kalbini,
Ne toplar kırıp döküp gittiklerimi
Bana büyümek çok büyük geldi anne.
Dönsem bu yoldan bir adım ileri iki adım geri .
Beceremedim..ne anneliği ,
Ne de bir yüreğe eş olabilmeyi.
Affet çocukluğum sana dönemiyorum .
Ellerim ,yüreğim çok kirli.
Ben böylesi büyümeyi hiç istemedim
Hep başkaları büyüttü beni..
Yeniden çocuk doğsam başka iklimlerde.
Kimse sulamasın yüreğimi kirlenmiş elleriyle .
Kimse bakmasın gözlerime.
Kimsenin eli değmesin ellerime.
Yeniden annemin sıcacık kollarında uykuya dalsam.
Gözlerim zümrüt yeşili baksa ellerim dağ kekiği koksa.
Kızım işte o zaman affeder misin beni?
Bak karanlık ve korku dolu bu dünya
Tut ellerimden çocuksu düşlerim
Ben daha hiç büyümedim.