Arþýnlayýp koþtuðum yollar tükendi derken,

Her þey tersine döndü þu âným dündür bu gün.

Sen aþufte kollarda gününü gün ederken,

Embriyo soluðunda öldüðüm gündür bu gün.

Varsýn Mabedim olsun Hasankeyf’in tepesi,

Aldýðým nefeslerin haram edildi hepsi,

Ömrümü ikrâm ettim elimde gümüþ tepsi,

Bu caný üçe-beþe böldüðüm gündür bu gün.

Ne þirk ne de kurgudur içten gelir sözlerim,

Bir kelimem yalansa kör olsun bu gözlerim,

Yola çýktýðýnýzda görünürse izlerim,

Sizden sonra kendime geldiðim gündür bu gün…

Ayser ÖZBAKIR