Seni dilden dile yaraladılar
Ne darıldın nede kırıldın gönlüm
Yüze gülüp dalın paraladılar
Oldun öz özüne danışık gönlüm
El atıp arkamdan gölgem yırttılar
Ne sevdiler ne kenara attılar
Çıkılmaz işlere beni kattılar
Bu ne sabır bu ne karışık gönlüm
Ellerini öptüm hakaret etti
Halimi sormadan terk edip gitti
Mevlam hoş yaratır bu dedin bitti
Derdi kaderine alışık gönlüm
Yer yüzünde insan ne büyük sanat
Özürlü olurdu olsa tek surat
Amanetiz bizler hakka emanet
Sen ol gönüllere barışık gönlüm
Düşmeyen kalkmayan birtek mevla’dır
BESTİ yaşamaktan ölüm evla’dır
Dünyada yaşatan bil ki sevdadır
Bu garip halime alışık gönlüm
BESDİ CE
