BU İNSANOĞLU
Akıl denen melaneti, kılavuz
etti yıllarca
Binlerce yıl inadından,
caymadı bu insanoğlu
Medeniyet diye diye, yıktı
yaptı defalarca
Taş üstüne bir kaç taşı,
koymadı bu insanoğlu
Ben diyerek vurdu dibe,
aldırma biz demesine
Bu âleme ana diye, saldırıyor
memesine
Obur gırtlağı yüzünden,
bakamıyor sinesine
Bunca hakkın kelamını,
duymadı bu insanoğlu
Riyakârlık mayasında,
sorarsan doğuya âşık
Sevdası yarım dinlidir
aklında dolaşır kaşık
Akbaba yavrusu gibi, ağzı gün
boyunca açık
Tüm hayvanat doydu gitti,
doymadı bu insanoğlu
Dokunursan bam teline, hemen
ipe un serer
Dünya kendisinin zanneder,
diğer canlıları sürer
Senet verir tapu alır, teli
çeker duvar örer
Bu koskoca kâinata, sığmadı
bu insanoğlu
Toprak ana üzerinde, ondan aç
gözü yoğudu
Hırsın tezgâhına varıp, fitne
fesadı dokudu
Ben özgürüm diye diye,
fıtrata meydan okudu
Rabbin hatırını bile, saymadı
bu insanoğlu
Tek zevk alan canlı odur,
şerefsizliğin çarkında
Ömür gelir geçer ama, hâlâ
azıtır kırkında
Nerde melanetlik görsen, o
vardır taşın altında
Rahmet misali gönüle, yağmadı
bu insanoğlu
İbret almayı bilmedi, her gün
bir kaç mezar kazdı
Çiftçi Baba’da onlardan,
kanma böyle şiir yazdı
Vuslat yolunu kapadı, daha
başlamadan sızdı
Zulmü Allah için bir kez,
boğmadı bu insanoğlu
AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)