Belkide onlarda gider sonra başkaları gelir.
Ama bu hayatta öyle acı çeken birileri vardır ki onların çektigi acının yanında bu acılar büyük bi okyanusta sadece tek bir damladır.
İşte o kişiler öksüz, yetim kalmış çoculardır.annesini babasını hiç tanımayan belkide onları biraz tanıyıp sonra onları ugurlayan kişilerde olabilir. Sonuç olarak onlardan ayrılmış kişilerdir bunlar.Biz elhamdülillah müslüman insanlarız böyle bir dinle şereflendirilmişiz o yüzden isyanımız yoktur bizim ölenlereçünkü biliriz ki her nefis bir gün mutlaka ölümü tadacaktır.
Ama düşünsenize yetim kalmış bi çocugu o çocugun neler hissettigini ?
Bu soruyu sordum ama hiç biriniz hiç bi şey hissedemediniz belki biraz yüreginiz burkuldu üzüldünüz ama o çocukların yaşadıklarının binde biri bile degil bu inanın bana.
Bİ erkek çocugu düşünün gençliginin tam dönüm noktası olan lise çagına yeni gelmiş bi erkek çocugu.
İlk önce araba kullanmayı isteyecek ama ona yardım edecek bi babası yok sonra okulda sokakta sorun yaşayacak ama ona yardım edecek bi babası yok. Yada kavga ederek sorunların çözülmeyecegini anlatacak bi babası yok.
Yada aşık olacak söyleyemeyecek sevdigi kıza bu gibi durumlarda babaya pek danışılmaz anneye anlatılmak istenir bütün dert o kızı nasıl sevdigini ona nasıl aşık oldugunu her şeyi anlatmak isteyecek ama anlatacak annesi yok.
Bi erkek çocugun yaşayabilecegi şeylerden bi kaçıydı sadece bu.
Ya peki bi kız çocu onlar daha hassastır. Daha küçük yaşta okula giderken bütün arkadaşlarının saçını annesi tarayacak onları okula babası getirecek ve o kız çocugu ise bi köşeye geçecek ve aglayacak sessizce kimseye belli etmeden. Kimseler bilmeden aglayacak göz yaşlarını kimseye göstermeden.
Saklayacak o göz yaşlarını yıllar boyunca kimseler bilmeden ve daha nice acılar yaşayacak kimselere belli etmeden.
Öyle işte şimdi düşünün bakalım biz mi acı yaşıyoruz yoksa onlar mı ?
Hiç bi şey hiç bi acı bi çocugun yetim kalmasından daha büyük degildir.
BU SATIRLARI YAZDIM ÇÜNKÜ SİZ COCUKLARA SESLENİYORUM :
-Annenizin babanızın kıymetini bilin ya onlar olmasaydı , onlar olmasaydı ne yapardım diye bi düşünün.
Onların sözünden çıkmayın çünkü onlar sizin kötülügünüze olan hiç bi şeyi düşünmezler, düşünemezler. Gerekirse sizin için canını verirler. Bu yazdıklarımı anne baba oldugunuz zaman anlayacaksınız elbette.
VE SİZ ANNE BABALARA SESLENİYORUM :
-Bugün bagırıp çagırdıgınız çocuklarınız ya da herkes degil ama içinizde var elbette cocuguna şiddet uygulayanlar.
Şimdi çocugunuzu yanınıza çagırın , onu kucaklayın ve alnından öpün sonrada düşünün ya o şimdi kucagınızda oturuyor degilde mezarda yatıyor olsaydı. Yada hiç çocuga sahip olmamış olsaydınız. Onu topraktan çıkarıpta bagırıp çagırmak mı isterdiniz yoksa kucagınıza alıp öpmek mi?
Biliyorum ki hepiniz öpüp koklamak isterdiniz o yüzden çocuklarınızı sık sık sevin onların kalbini kırmayın.
Ben yetim büyüdüm siz çocuklarınızı sevin onları yetim bırakmayın.onları üzmeyin anlamaya çalışın.
Unutmayın ki bu dünya gelip geçici. Ve kalp kırmak için çok kısa bi dünya.Gelip geçici olan bu dünya için birbirinizi üzmeyin. Unutmayın ki 21. yy. da bile yaşasak hala kırılan bi kalbin ilacı bulunmadı.
Ümit KAYA // Yetim Çocuk
