Lisana
sığmayan bu sır içinde
Kaybolur
varlığım
Sil
baştan aşağı ne varsa
Beni
benden alan
Şeyda’m
Ruhumda
söylencesi bitmiş imgeler birikmiş
Yaz
beni mum isi sinmiş satırlara
Kurulmuş
kuru dallarıma dâr sehpası
Tin
türabım vuslat tütüyor
S/akla
Sakla
beni
Şeyda’m
Ey
beni yoktan var eden Rab
Ant
olsun vaktin karanlığına
Okurken
kelamını aydınlanır
Gecesi
gözlerimin
G/özlerime
y/ar sürülmüş
Yar
Şeyda’m
Ufukta
gün ağarırken
Söyledim
s/ol döşümden şiir
Gözlerinin
gecesinden doğdum sabahlara
Sinelerde
bin ıstırap
Istırap
içindeyim
Şeyda’m
Ufukta
art arda şimşekler çakar
Gözlerimin
çeperinde birikmiş yağmur
Zapt
ettiğim sağanakları yağacakmış
Yağacakmış
zaman
Yağacakmış
Şeyda’m
Hayat
garip bir tren
İnecek
bu trene her binen
Bu
son istasyon
Son
istasyon
Şeyda’m
Bir
diriliş muştuluyor s/anki
K/af
dağındaki Anka
Ceyhun
ile sel olup
Ummana
akar ruhum
S/aklımdan
çıkmıyorsun
Çıkmıyorsun
Şeyda’m
Sabrı
kuşandım oruç niyetli
Suya
hasretim
Münasip
bir lehçeyle
V/aktimin
suruna üfürür İsrafil
Beni
sensizliğin ücralarında bırakma
Bırakma
Şeyda’m!
Nuray
AYHAN…