Solarken Günbegün...
Yolsuz kalmışım bir kez
Yersiz yurtsuz bir garip alt tarafı.
Sensiz kalmışım da
Demlenmişim sessizliğimde.
Gelmişim sona
Girizgahında o terk edişin
Sığınağında küflü geçmişin.
Ramak kalmıştı oysa
Yelken açacağım yeni düşlere.
Hayaller bile karıştı kayıplara
Kuşlar göç etti edeli,
Sonbaharın efkarında
İçtim içtim de
Yudum yudum hasreti
Geçmedi susuzluğum
Kuraklığında vahaların.
Nasıl da hamarattım bir zamanlar
Bir bir dizerdim üzünçleri
Gönül bağına.
Topladım koruk düşleri de
Sığdıramadım yere göğe
Salkım saçak serdim benliği
Örtü misali yalnızlığıma.
Nüksetmişti ışığım haddinden fazla
Solarken günbegün
Rengim çaldı karaya
Devinirken zaman geceye.
Bitiminde ufkun
Azgın dalgalarında ruhun
Ellerimle avuçladım da gölgeleri
Bulamadım tek damla huzur.
Üç beş kırıntı baki kalan
Sıradan bir sokak
Oturduğumuz kırık masa.
Demsiz çayın tadı kadar acı
Dilimi yakan
Bitimsiz suskunluğumda.
Mevsimin efkarı mı ne
Başımda duman duman
Herkes geçti de
Bir ben geçemedim bu masaldan.
Bir varmış bile diyemeden
Tek bir elma idi düşen gökyüzünden.
(
Solarken Günbegün... başlıklı yazı
GÜLÜMM tarafından
29.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
