"Hakkým da ne düþünüyorsan

Rabbim sana on katýný versin." Bunu herkes böyle bilsin. Düþüncelerini ona göre þekillendirsin.Ýyilik diliyorsa yatýrýmýný iyilik üzerine on katý fazla alýr. Bunu bir banka gibi düþünün. Ne yatýrýrsanýz karþýlýðýný misliyle alacaksýnýz.

Güzellik istiyorsa ayný þekilde...

Kötülük istiyorsa on katý hanesine yazýlýr.

Ýti tarife ne hacet ne köpektir biliriz.

Gülü tarife ne hacet ne çiçektir biliriz.

Lafýmýzý da gediðine böyle oturturuz.

Biri hakkýnda yorum yapmak o kadar kolay ki! Onu karalamak, onu zorda býrakmak... Bu o kadar zevkle yerine getirilir ki! Sanki bal sürüyorlar aðýzlarýna oysaki zehirdir sürdükleri, bilmiyorlar.

Bildiðim tek yorum, sevi'YORUM'! Hem de bütün insanlarý katýksýz, aralýksýz, bakmadan rengine dinine diline... Sizin gibi uzaktan ahkam kesip de yorumlamýyorum hiçbir kimseyi, karalamýyorum Allah'ýn bir kulunu. Deðiþmiyorum hiçbir kimseyi bu dünyanýn bir puluna!

Hem yargýlarsýnýz insanlarý onlarý sevmeye vaktiniz kalmaz!

Enerjinizi güzel olana yönlendirin, hayýrlý olana, olmasý gerekene!

Bir insan, baþka bir insaný tanýmadan bilmeden niye yargýlar ki?

Oturup karþýlýklý çay içmediði, ayný þarkýyý dinlemediði, ayný maçý ya da filmi izlemediði, ayný elbiseyi giymediði birini ne diye kötüler ki? Ayný ekmeði ikiye bölüp paylaþmadýðý, ayný tasta su içmediði...

Bir insaný tanýmadan yargýlamak yargýsýz infaz deðil de nedir þimdi?

Hakim misiniz hükmünüzü veriyor, kaleminizi kýrýyorsunuz?

Ya kýrdýðýnýz kalp!

Onun bir önemi yok mu?

Ya o kalpte Allah aþký varsa!

Ya o dudaklar Allah'ý zikrediyorsa!

Müderrislik, kadýlýk, kazaskerlik vazifelerinden sonra þeyhülislâmlýk da yapan büyük âlim Ebussuûd Efendi, Kanunî Sultan Süleyman döneminin büyük þahsiyetlerinden biridir. Bir gün Kanunî Sultan Süleyman, sarayýn bahçesinde armut aðaçlarýný kurutan karýncalarýn telef edilmesi için Þeyhülislâm Ebussuûd Efendi’den aþaðýdaki beyitle fetva istedi:

“Dýrahta ger ziyân etse karýnca / Zararý var mýdýr âný kýrýnca?” Yani “Eðer aðaca karýnca zarar verse, onu öldürmek caiz midir?” diye sordu. Padiþahýn bu fetva talebi üzerine, Ebussuûd Efendi de þöyle bir beyitle cevap verdi “Yarýn Hakk’ýn dîvânýna varýnca / Süleyman’dan hakkýn alýr karýnca!” Karýnca dahi yarýn hakkýn divanýnda onu öldürenlerden hakkýný alacaksa eðer siz bir insanýn da ruz-ý mahþerde hakkýný alacaðýndan asla þüpheye düþmeyin. Kul hakký her þeyin üstündedir.

            Ýçini görebiliyor musunuz kötülediðiniz kiþinin? Bilmediðiniz insan hakkýnda konuþmak þýk mý? Tanýmadýðýnýz biri hakkýnda atýp tutmak ne kadar da doðru? Dile tespih taþý gibi diziliverir hemen kötülükler. Makineli tüfek gibi maþallah diller! Ya sizi kim ýslah edecek zilliler?

            Sayar da sayarlar beðenmediklerine, hoþ görmediklerine belki de kýskandýklarý ya da çekemediklerini yerden yere vururlar. Ballandýra ballandýra anlatýlýr kusurlar. Bala katran katarlar, süte toz katarlar, suya pislik bulaþtýrýrlar. Dünyaya lafla nizamat vermeye kalkarlar. Anlatýlýr da anlatýlýr hatalar, kusarlar da kusarlar içindeki irinleri. Küpte ne varsa dýþýna o sýzar diyorum bende. Gül tutan elde gül kokusu gelir, kül tutan elde kül kokusu...

            Benim hakkýmda ne düþünüyorsan Rabbim sana mislini versin diye dua etsem diyorum hani? Benimle ilgili aklýndan geçenin senin de baþýna gelmesini dilesem... Kalbinde benimle ilgili olan kýsýmlarýn senin yaþamýna da yansýmasýný arzu etsem... Hani diyorum iyi düþünsen hakkýmda, hayra yorsan her þeyi, hayýrlý olsa hakkýmýzdakiler... Daha iyi olmaz mý? Daha güzel! Özel!

            Sû-i zan'ý býrak da hüsn-i zan'a bak! Bu ayaklarý býrak! Ve kalpten kalbe bir su gibi berrak mý berrak ak!