Nasýl bir kaygý eþlik ettiyse üç beþ sene evvelinde ve her ne kadar izafi bir tanýmlama arzusu gütsem de itiraf etmem gerekirse somut hiç veri yok elimde tüm o teferruat ile ilintili her ne kadar sizlere sunma istemi ile dolu olsam da.

Sizler… Ne çok bir kelime. Toplumun bir tarafýnda kalmýþ, ötekileþtirilmeye çalýþýlan gölgeli bir benlik ve kumlu ellerini tüm kayma ihtimaline raðmen tutma gayreti içerisinde iken nice yýldýz tavana asýlý hani o düþlerimin çevrelendiði. Öyle ki; o eksiltili yarýnlarýma raðmen hala muhafaza etmekte olduðum tüm o yýlgýlara raðmen.

Tekil kimlikleri ile arz-ý endam eden pek çok yabancý ilk etapta arkama bakmadan korkup kaçtýðým. Kim bilir kaç milyonuncu sahnedir replikleri üç aþaðý beþ yukarý ayný ama deðiþmek bilmez o nihai gösterge bir yerlerden çekiþtirilen ruhum nihayetinde ipte sallandýrýlan. Derken, iþ baþa düþtü. Buyurun bakalým…

‘’Nereden baþlasam ki…’’

‘’Efendim, isterseniz þu deðiþken mizacýmýn anlamsýz yetileri el verdiði sürece…’’

‘’Pardon, bir þey mi dediniz?’’

‘’Sorun deðil. Siz de savabilirsiniz sýramý. Alýþkýnýmdýr lakin.’’

‘’Evet, sýradaki gelsin. Evet, sizi dinliyorum.’’

‘’Aa, öyle mi… O zaman hemen bir girizgâhla koyulayým iþe.’’

Komik mi yoksa fazlasýyla garip mi?

Gerçek mi yoksa tekerrür eden bir kabus mu ömür boyu iþtirak eden…

Oysa tek bir suçlu dahi aramýyorum. Zira hikâyenin kahramaný da benim tek zanlýsý da. Suçum ne mi? O kadar çok leþim var ki! Bakar mýsýnýz; elim yüzüm nasýl da düþ’e bulaþtý. Derken düþlerimi de yitirdim düþe kalka ilerlerken. Lakin düþünsel mahiyette evrim geçiren zihnimin o kývrýmlarýnýn bir oyunu olsa gerek ki her yeni gün yepyeni düþere uyanayým.

‘’Ýnanýn ki, masumum hâkim bey. O kadar çok istem dýþý tasavvurlarla donatýlmýþtým ki düþlerim tarafýnca her birini tek tek ellerimle boðdum. Yine de amip gibi, mutasyona uðrayýp çoðalmalarýnýn önüne geçememekteyim. Hayýr, hayýr tek þahidim dahi yok. Ama inanýn ki kasten öldürmedim hiç birini. Tamamen nefsi- müdafaa idi payýma düþen. Ya ben yok olacaktým ya da o silik düþlerimin temiz emellerine nail olmalarýný engel olacaktým.’’

‘’Söz istiyorum.’’

‘’Konuþ, evladým.’’

‘’Sahibemden memnun deðilim.’’

‘’Kimsin sen? Tanýt kendini.’’

‘’Ben, bayan vicdan.’’

‘’Nedir derdin?’’

‘’Yorgunum, hakim bey.’’

‘’Hayýrdýr?’’

‘’Her gece, ortalýktan el ayak çekildikten sonra sahibemin vicdan muhasebesi yapmak adýna beni uyandýrmasýndan muzdaripim ve þikayetçiyim de…’’

‘’Ýyi de, fena mý seni uyanýk ve canlý tutmasý?’’

‘’Ama olmaz ki efendim. O bitimsiz iç sesi ile nasýl bunalttýðýný asla tahmin edemezsiniz.’’

‘’Sessiz olun lütfen.’’

‘’Söz istiyorum.’’

‘’Anlat.’’

‘’Ben zayýfým ve de çok aç. Doyurmuyor beni asla.’’

‘’Kimsin, baþla anlatmaya.’’

‘’Sönük egosuyum þahsý muhteremin. Bana hiç paye vermedi kendimi bildi bileli üstelik paye vermelerini de engelleyip duruyor.’’

‘’Kim ki onlar?’’

‘’Herkes hâkim bey. Varsa yoksa o uçuk hayalleri. Nasýl bir fani ise para musluklarýnýn akmasýný engelledi. Oysa ne kadar zengin ve mutlu olacaktým þimdi.’’

‘’Haddini bil ego!’’

‘’Ama daha bitirmedim ki. Küçük mutluluklar yetmez ki bana. Ýhtiraslýyým ve gösteriþliyim daha doðrusu olmasý gereken bu. Ne vardý ki bu kadar sönük ve silik olacak. Tüm fýrsatlarý tepti hâkim bey.’’

‘’Yetinmeyi öðrenmenin zamaný gelmedi mi sence?’’

‘’Ama olmaz ki. Hem  lafla hiç peynir gemisi yürür mü… Varsa yoksa empati, sað duyu. Ben çok açým hâkim bey.’’

‘’Dedim ya; yetinmeyi öðreneceksin.’’

‘’Ýyi de doðama aykýrý. Hem…’’

‘’Hey, arkadaki. Nedir o ses?’’

‘’Çarpýntým tuttu hâkim bey.’’

‘’Burasý mahkeme salonu. Hastane deðil.’’

‘’Yok, yok, ben hep böyleyim.’’

‘’Tanýt kendini.’’

‘’Ben onun yürek sesiyim.’’

‘’Ee, napalým yani?’’

‘’Ama olmaz ki. Ýçim dýþým sevgi dolu. Bu kadarý da fazla.’’

‘’Senin vazifen ne ola ki bunun haricinde?’’

‘’Ama efendim, bu kadar da sevgi arsýzý olunmaz ki.’’

‘‘Fena mý? Gýdaný almýþsýn besbelli.’’

‘’Ama ya benim verdiðimin tam karþýlýðý?’’

‘’O kadarýna ben karýþmam. Sadece suçluyu tespit etme gayreti içerisindeyim.’’

‘’Karara vardýnýz mý peki?’’

‘’Müþteki sýfatýyla yargýlanan Bayan…’’

‘’Efendim, efendim. Söz almak istiyorum.’’

‘’Kýzým, sen ne yaptýn böyle? Baksana her þey birbirine girmiþ. Varsa bir diyeceðin buyur de diyeceðini. Ya da sonsuza kadar sus.’’

‘’Ýyi de hâkim bey zaten ezelden beridir benim tek lakýrdý etmeme izin verilmedi ki.’’

‘’Ya, bu olanlara ne diyeceksin?’’

‘’Onlar ne zaman baðdaþtýlar ki benimle. Çok þey de istemedim üstelik.’’

‘’Ne istedin peki?’’

‘’Sadece ben olmak.’’

‘’Onlar da farklý bir þey demiyor zaten’’

‘’Bir de bana sorun.’’

‘’Son sözünü söyle o zaman. Celseyi sonlandýrýyorum.’’

‘’Lütfen kalemi kýrýn hâkim bey.’’

‘’Emin misin?’’

‘’Son kararým efendim. Kýrýn kalemi ve bitsin her þey!’’