Cemre__



Zembereğinden kopmuş zaman en kötü zaman
Bundandır bana karşı aklımla yarışır an

Adımdan söz ettiren tüm sözcükler kayıpta
Ben beni yenemedim talihime kıyıpta

Bir karınca üstünde razıydım ter dökmeye
Savunmasız yanımla önünde diz çökmeye

Her ne yana döndüysem içlendim için için
Sonra içlenişime sordum ’ içlendin niçin’

Görülmeye değerdi bir hüznün serzenişi
Zor geldi biraz bana kalp gözümü yenişi

Deva sayıp rüyamı kuşanan uykularım
Uyandı karanlıkta sallandı korkularım

Titreyen dudağımdan bıraktığım her nefes
Namıma suç işlerken geri atmadı vites

Cüssemi omuzlayan ucu sökülmüş halı
Yürüdü benim ile dili yutmuş ahali

Geçtiğim tüm yolları takipte sinsi gölge
İhlal etmiş havayı göğe vermiş genelge

Gün batımı şehrimde kaldırımları yaktı!
Bir çift rugan papucum ve direnen ayaktı

Vay benim deli gönlüm hani sendin vefalı
Neyine güven duyup kandı bu dik kafalı

Şimdi git yalnız bırak nasılsa cemre düştü
Şubat yaşanmışlığı yadımda güzel düştü

Kopan fırtınalardan zihnim de yorgun yargıç
Ve geldiğim noktanın önündedir başlangıç.

Nezahat YILDIZ KAYA
( Cemre başlıklı yazı Nezahat KAYA tarafından 14.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.