Online Üye
Online Ziyaretçi
Kırmızı bir gül yaprağına konmuş,
Uçmak istiyordu, uğur böceği,
Kanatlarını açarak, yoksa!
Rüzgâra mı direniyordu,
Yel değirmeniyle savaşarak.
Gülün kokusundan vaz geçmek,
Ne kadar zor geliyordu.
Uçarsa bir daha asla geri dönmeyeceğini, biliyordu.
Bir daha açıldı kanatlar,
Gül yaprağına veda,
Uçtu gitti, özgürlüğe kim bilir,
Arkasına bakmadan,
Acısını, bırakarak,
Bir damla düştü, belli ki ağlıyordu yaprak.
Bir an düşündüm, adeta donmuştum
Bende bir gül yaprağına konmuştum,
Her rüzgâr estiğinde direndim,
Hem, kanatlarım yoktu benim,
Uçup gideyim.
09.03.2014/Kadir KÜÇÜKKARATAŞ