Buz çağını yaşıyorum dondu içimde her şey
Elimi, yüzümü tokatlayan Sensin
Üşüyorum, karanlık kuytularda saklanırken
Ateşimi söndüren boran Sensin
Pusulam bozuk, kutup yıldızı vazgeçmiş parlamaktan
Dümen kilitli, kalakaldım insafına dalgaların
Kabardıkça kabarıyor an meselesi alabora
Varmak için öldüğüm liman Sensin
Yer gök sallantıda kavuştu kavuşacak
Bir önceki adım yıkıldı bir sonraki yıkılacak
Durma, koşma, her an ölüm, yer yok yaşayacak
Nefes alıp verebildiğim tek vatan Sensin
Kaldırım köşelerinde büzüldüm sessizim
Muhtacım bir yudum suya, bir kuru ekmeğe
Üstüm başım paramparça, sıçanlarla birim
Şu sefil gönlümdeki tek sultan Sensin
Mehmet Şahan...