Öyle bir anlattı ki beni bana;
Bana beni sevmeyi öğretti…
Ayna tuttu yüreğimin derinlerine,
Bir kulaç attı;
Acılarım bile sevilesiymiş
Anladım;
Beni ben yapan acılarımmış...
Aslında;
Hüzünlü görünmeyi sevmiyordum;
“Hüzünlü güzel“ diyordu
Oysa anlatmamıştım
Ayağıma dolanan acıları,
Anlatamamıştım,
Yaşanmamışlıkların sızısını
Gözlerimden okuyordu
Bana gözlerimi sevmeyi öğretti
“Hüznü gözlerinde taşıyan kadın” diyordu
O en çok gözlerimi seviyordu...
( Hüznümü Senınle Sevdım.. başlıklı yazı derya günel tarafından 25.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.