TEŞEKKÜR ZAMANI
İyi veya kötü, mutlu eden ya da üzen, hayatıma giren bütün insanlara teşekkür ediyorum. Bir insan ruhunun olgunluğa erişebilmesi için gereken tüm duyguları öğrettikleri ve beni bugünkü ben yaptıkları için... Ben bugün ki beni çok sevdim.
Eşime teşekkür ediyorum. Bir çocukmuşum gibi şefkatle gözlerimin içine baktığında, insan bedeni ne kadar büyük olursa olsun, yüreğin yaşı yokmuş, hala çocuk kalabilirmiş insan... Yıllar geçse de hayatının tam ortasına taht kuran bir insana sonsuz kere teşekkür edilebilirmiş. Bana sevmeyi, sevilmeyi, minneti öğrettiği için teşekkür ediyorum.
Çocuklarıma teşekkür ediyorum. Küçücük yumuk elleri, ayakları, ama kocaman yürekleriyle hayatıma girdikleri,
bütün gidenlerin yerini doldurdukları ve yüreğimde kedere, üzüntüye, yangına yer bırakmadıkları için. Kendileri büyürken beni de büyüttükleri için teşekkür ediyorum.
Ve öğrendim ki; anne-baba ne olursa olsun evladını terk edemezmiş. Gitmek zorunda kalmışlarsa kadere boyun
eğip, o çocuğun çekeceğinden misli misli acı çekerlermiş.Çocuklarımın, içimdeki acıyla büyüyen kin ve nefretimi
söndürdüklerinde öğrendim.
Ve sonra, tüm terk edenlerime teşekkür ediyorum. Gidenleri geri döndürmeyi öğrettikleri için... Ama gidenler
dönse de içimde koparttıkları tekrar yeşermiyormuş,hal böyleyken birlikte olmanın bir anlamı yokmuş. Gidenler
gittikleri yerde kalmalıymış. Gideni geri döndürebildiğimde öğrendim.
Beni üzen, kıran, yaralayan tüm insanlara teşekkür ediyorum. Yıkılmışken daha güçlü bir şekilde ayağa kalkabilirmiş insan. Hayatıma yeniden güneşi doğdurabildiğimde öğrendim.
Yüzümde beliren çizgiler ya da saçlarıma dolan aklar yaşımın değil yaşadıklarımın izleriymiş, görüp geçirdiklerimmiş.Her yaşın ayrı bir güzelliği var ve öğreneceğim,göreceğim pek çok şey... Her insana yeni anlamlar yüklediğimde öğrendim. Bu yüzden hayatıma girecek insanlara da şimdiden teşekkür ediyorum. Bana katacakları için.
Ve son olarak da; beni hayatım boyunca mutlu eden,yanımda olan, elimi bırakmayan, aramızda kilometreler olsa da gölgesini arkamda hissettiğim insanlar... İki elin parmaklarını geçmeyecek kadar azsınız. Hayat pınarlarım; bana yaşama gücü verdiğiniz, gülmeyi ve hayatı sevmeyi öğrettiğiniz için teşekkür ediyorum. Bana aşkı, sevdayı,yenmeyi, yenilmeyi, birlikte ağlayıp gülmeyi, mutlu etmeyi, sevindirmeyi, sevmeyi, sevilmeyi…
Kısacası; beni ben yapan herkese çok teşekkür ediyorum.Ruhuma acı tatlı bütün duyguları tattırıp, beni şiir
dünyasına saldıkları için...Ve bu dünyada içine attıklarını haykırabilirmiş insan ya da hayallerini gerçekleştirebilirmiş. Değerli şairlerin şiirlerini okuduğum da, ben de özgürce yazabildiğimde öğrendim. Ve şiirin dünyasında yolculuğuma ilk adımlarım ama, ben bu dünyayı şimdiden çok sevdim...
Derya Günel / Hüznümden Esintiler 2014
(
Teşekkür Zamanı başlıklı yazı
derya günel tarafından
20.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
