Yoksunluðun sessiz haykýrýþýdýr,

                                     tek baþýna yürümek…

Dilinde hayatýn buruk tadý,

sýrtýnda keþkelerin aðýrlýðý.

Yüreðinde bir türkü gezinir aðýr aksak,

                                    kimselerin duymadýðý.

“Gözlerine deðmek vardý,

                             nefesine yüz sürmek.

Yaþamak deðilse sensizlik,

                             nedir ki ölmek…”