Ruhumun
ateşinde küller bırakıp gitti
Gözümde
beyaz perde tüller bırakıp gitti
Yemyeşil
gözlerinde gördüm son kez baharı
Hayalimde
bir çiçek güller bırakıp gitti
Can
suyuyla büyüttüm eriterek ruhumu
Bu
melal ülkesinde seller bırakıp gitti
Ardında
bir çift sebil, dudağımda bir Kevser
Yüzümde
çizgi çizgi heder bırakıp gitti
Şimdi
bir vuslat kadar derindeki sevgilim
Beterin
ötesinde beter bırakıp gitti
Yıldızlarla
ismini göklerime yazsam da
Anlatamam
içimde neler bırakıp gitti
Okyanus
sularında kalbi kırık bir tekne
Tufandan
artakalan bir yer bırakıp gitti
O
leyli saçlarına takılsaydı ayağım
Bu
yorgun bedenimde kan ter bırakıp gitti
Hicranın
semalarda yazılmamış bir destan
Bitmeyecek
bir öykü eser bırakıp gitti
Gidişi
güneş gibi gökyüzünde kızıl tan
Sinelerde
bir volkan, mahşer bırakıp gitti
Çırpınan
kırık kanat, çatırdayan bir hayat
Hiç
dinmeyen bir feryat, keder bırakıp gitti
Takvim yaprağı gibi eridim birer birer
Alnımda
kara yazı kader bırakıp gitti.
(Birkan AKYÜZ- İÇİME GÜL DAMLADI )