Kendi halimde şiir
yazarım
Ozanların peşinde iz
sürerim
Heceleri mısra mısra
dizerim
Ozanların şiirlerini
severim
Ozanlar dokunur gönül
sazına
Kışı getirir bir anda
yaz ayına
Çiçekleri açtırır gönül
bağında
Ozanların şiirlerini
severim
Bazen çok uzun
yazıyorum
Şiirin sınırlarını
aşıyorum
Kalemime dur
diyemiyorum
Ozanların şiirlerini türkülerini
severim
Ozanlar ki gönlünden
geçeni getirir dile
Değmesin ellerine
gönüllerine taş bile
Taşı dile getiriler
tatlı dilleri ile
Ozanların şiirlerini
severim
Ozanlar hiç gönülden
silinir mi
Ozansız gönül yolu
görülür mü
Ozansız sazsız türkü
söylenir mi
Ozanların şiirlerini
severim
Yürürler gönül sazları
şiirleri ile geceye gündüze
Gönülleri her daim her
dem çiçek gibi açar taze
Halkın içindedirler her
zaman bakarlar yüz yüze
Ozanların şiirlerini
severim
Ozanlar ki kuruyan
gönülleri sularlar
Sevgi yolunda bazende
çile çekerler
Kimi zaman aç tok
gezerler
Canım ozanları çok
severim
Ellerinde hiç düşmez kalem
ile saz
Haydi, az sende onlar
gibi yaz
Onlar gibi yazamam çalamam
saz
Canım ozanları çok
severim
Kul Mehmet'im az daha
oku yaz şiiri
Gönlüne değsin
ozanların tatlı dili
Gönül bahçemde açar
ozanlar ile şiirlerin gülü
Ozanların şiirlerini
severim
Mehmet Aluç