Reddettin sevgimi
Çektin gittin
Dönülmez akşamların
karanlığına
Beni bıraktın
çektin gittin
Giderken hiç mi
düşünmedin
Arkamda kalan ne olacak
diye
Çok mu mutlu oldun
giderken
Bir zulüm gibi çektin
gittin
İçimde yanan kor
alevleri görmeden
Terk ettin gittin
Gittin de sustu
gündüzüm gecelerim
Seni yazmaz oldu
kalemlerim
Seni anlatmaz oldu
mısralarım
Gönlümde ne varsa senin
adına hepsi yok oldu
Sokaklarımı gecemi hasretin
sarıyor kor alev
Seni aldatan şehirlere
kaçtın gittin
Aktı mı bensiz nehirlerin
Açıyor mu bensiz
çiçeklerin
Boş ver kime söylüyorum
ki ben
Sabır çiçeklerini
Sabırla yetiştirmeyen
birine ne anlatıyorum
Yoluma celladını koyup
gidene ne anlatıyorum
Kapatıyorum kapımı sana
ve yoluna
Gir artık kimi sevdin
ise koluna
Geri dönme sakın gözü
yaşlı sokağıma
Sen kokmuyor artık
sokaklar
İhanetin kokuyor küf
kokar gibi
Güvercinler uçmuyor
artık
Leş kargalar uçuyor
gökyüzünde
Gözlerini karartın
gittin
Bu defteri de burada
kapatıp gittin
İsyankâr bir bakış ile
beni boğdun terk ettin
Kalbimin enkazına bile
gömmedim ben seni
Oraya da layık değilsin
harami bakışlarınla
Şimdi ikimizde
uzaklardayız
Sen ayrı bir dünyada
Bense ihanet ile bıraktığın
hayatı hazım etmeyen çalışıyorum
Mehmet Aluç