Hayatýmda topla oynanan hiçbir oyunu sevmedim ama bugün, eni konu maç yapýyorsam, 
arabalarýn kapýsý açýlaný mý olsun rengi mavi ya da kýrmýzý olaný mý diye, sanki etek alýrmýþçasýna kararsýzlýk yaþýyorsam,
yerken hiç þekline bakmadýðým patlamýþ mýsýrlarý kurbaða, ayýcýk,araba vb. þekillere benzetebiliyorsam,
yüreðim hep aðzýmda atýp, tüm soðuk kanlýlýðýmla sana gülümseyebiliyorsam, doðduðun günden beri tüm parfüm þiþlerini koklayýp koklayýp býrakýyor ve kokundan daha öte bir koku artýk bulamýyorsam,
 "anne" dediðin an, tüm dünyam bembeyaz olup kendimi bir peri kadar kusursuz, peri gibi ýþýklar içinde hissedebiliyorsam,
 gece uykum defalarca bölünüp, sabah zombi gibi uyanmama raðmen, iþe geldiðimde "oðluþ nasýl" sorusuna sanki tüm gün uyumuþum gibi büyük bir enerjiyle cevap verebiliyorsam 
ve bu yazýyý yazarken hala sana olan sevgimi anlatmakta yetersiz kaldýðýmý hissediyorsam;
 bu, seni, tarifi mümkün olmayan bir duyguyla seviyor olduðumun kanýtý olur mu?