Ey bahtımın güzeli, sen ki bir özge yârsın,

Taşın, toprağın altın, müjdelenmiş diyarsın,

Mehteran kös vuranda hayallere dalarsın,

Ayasofya susalı hüzün doldun İstanbul...


Hani efendiliğin, hani irfan mektebin,?

Talan etmiş nadanlar zarafetin, edebin,

Gel beraber tutalım yakasından sebebin !

Hicabından sararıp soldun, soldun İstanbul...


Ben lehçemi kaybettim kim okur divanını,?

Ruhsuz binalar yaptık, incittik Sinan’ını,

Koynunda saklıyorsun Yavuz’un fermanını,

Bakıp şanlı maziye saçın yoldun İstanbul..


Hüdayi’ye sorsunlar rüyamın tabirini,

Sarsam gönül yarama Itri’nin tekbirini,

Asım’ın nesli gülşen edecek ahirini,

Bu hoyratlık yetişir; çok yoruldun İstanbul...


Bağrımda ta ezelden attığın okun vardı,

Tarihte hep sana doğru bir kutlu akın vardı,

Yolum nereye düşse, rüzgârda kokun vardı,

Susuz kalmış, açmamış gonca güldün İstanbul...


Niceler bitap düştü, can verdi eşiğinde,

Hep seni sayıkladı Fatih’in beşiğinde,

Pervaneler gibiydik Akşeyh’in ışığında,

Eyüp tacını giydin, sultan oldun İstanbul.


‘Beldetün tayyibetün’ Kur’an’ da ismin senin,

Bir sevda bayrağıdır cihanda ismin senin,

Kucak açtın, kırmadın hatırını kimsenin,

Boğazda dalgalanan  destan oldun İstanbul...


Gördün, bir kuru kavga değildi saltanatım,

Sende kemale erdi sevgim, sözüm, sanatım,

Ve ezan seslerine kurulunca hayatım,

Burcunda hilâl olan aşkı buldun İstanbul...


Servet Yüksel

( Aşkı Buldun İstanbul başlıklı yazı Yüksel tarafından 22.10.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.