Gecenin Karanlığı
Ansızın gecenin karanlığı çöktü üzerime
Bir burukluk girdi yüreğime
Beynim devreye girip üzülme dedi kalbime
Suskunluğumla bütünleştim bu aralar
Dertlerim gözlerimden teker teker damla damla
dökülüyor
Gecenin karanlığında avunamıyorumda
Sessizliğe pek bir alıştı bedenim
Alıştım artık yalnızlığa
Gecenin karanlığında kalbimin ritmini
duyuyorum
Gözlerimden aktıkça yaşlar
dahada bir hızlanıyor
Sevme diyor karanlığı
bırak artık peşini
Bırakamam o beni bıraktımı ki?
Yanan,kor olmuş yüreğimle
Üzgün yaralı kuş gibiyim adeta
Kalkamıyorumda olduğum yerden
Yaşlanmış bir ihtiyar gibiyim
Yapayalnız sessiz ve çaresiz
kaldım
Gecenin karanlık ve boş dünyasında
Güneş doğmuyor artık bizim taraflara
Kuşlar ötmüyor
hiçbir güvercin konmuyor artık camıma
Herkes tarafından terkedildim
Yalnızca boş duvarlar ortak hüzünlü anılarıma
Acıyorum şimdi kıymet bilmediğim geçmiş zamanlarıma
Devam edeceğim suskunluğumla ben
Gecenin karanlığıyla boğuşmaya..
(
Gecenin Karanlığı başlıklı yazı
Elifsahin tarafından
13.10.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
