yoktanda yok varlýðýn
kutsal metinler içinden çözülüp
yüreðime iliklenen
billûr gözleriyle
dudaðýma su veren

elleri kanayan za'fi dünyanýn hayaletine sarýlmak
yokluðun

oyalanmada kapýlar, sürgüler
pencerede gökyüzü
ayna içinde duvarlar, gölgeler..

"iki doðunun ve iki batýnýn.."

ey gözlerimin serçe kanadý
ölsek ey,
gam edecek ne var þimdi?
gömsek bilinmezi, unutsak..
hatýrlayacak ne var ki?

yahut

b/aht-ý nazar gibi
düþse ýþýðý, yazgýmýza
yüreðimizin kavli

hiç buluþmasa da
gözlerimiz

"Meracel bahreyni yeltekýyân"

yalnýz varlýðýn olsa
hayâl etsek

göðe yükselen bir salýncaðý

-yalnýz ve beraber oturup
ikimiz-
 

.....bil ki

O.. koruyucu
ellerimi ve gözlerimi
sakýndýðým cümle'den

Rabbin emaneti
beklemek

"Beynehümâ berzehun lâ yebðýyân"

iþte bu yüzden

sahrada bir yemin
yarasý pek
ateþten elleri.
her âmâdeyi bulmayýp serin
gönlünde okþar ezhâr-ý muhayyeli


gördüm

-dili
çiçekler deryasý
zeytin aðacýnýn nûrundan gibi
direhþan yekta dürri

ölsek ey,
ruhun býraksa kalbimizi-

ki

"Küllü men aleyhâ fân"