Anlamýþtým elbet

Anlamýþtým bittiðini.

Ama son bir umutla sarýldým anýlara

Solmuþ fotoðraflarda aradým izlerini.

Ayrýlýk þarkýlarý çalýnca radyoda

hüzünlenirdik hani,

Aðlardýk çocuklar gibi.

Karalar baðlayýp gökyüzü,

Baþýmýza yýkýlmadýkça ayrýlmayacaktýk.

Ayrýlmayacaktýk kuþlar uçmayý býrakmadýkça.

Ýçimizdeki o çocuk hiç büyümeyecek,

Masumluðunu kaybetmeyecekti.

Anlamýþtým elbet

Artýk buz kesiyordu sarýlmalarýn

Keyif alamaz olmuþtum gözlerinden.

Ama gidiþin böyle sessiz olmasaydý keþke

Keþke ufak bir vedaya cesaretin olsaydý.

Gene radyomda ayrýlýk þarkýlarý çalýyor

Gene hüzünleniyorum,

Çocuk masumluðunda ki gözyaþlarýmý arýyorum.

Anlamýþtým elbet,

Ama güneþ tekrar doðacak sandým sabahlarýma ;

Yanýlmýþým.

S.Þ