Yalnýzým... Okyanusun derinliklerinde kumlarla örtünmüþ ürkek deniz kabuðu kadar. Gökyüzünde galaksilerden kendine kýyafet örmüþ ufak yýldýz kadar. Hepliðin ortasýnda hiç olmak benimkisi; hiçliklerimden, hüznümden, ümitsizliklerimden kumaþ dokumak, en pahasýzýndan... Sonra o kumaþý kuþanýp bir zýrh gibi, dünyanýn en uç noktasýnda parmak uçlarýma dayanýp haykýrmak ciðerlerim yerinden olana dek, "Neden?" Ta ki kadife bulutlar elimden tutup içine çekene kadar, iplik yaðmur damlalarý sesimi iþitip ritmini bana uydurana kadar, yýldýzlar üzerime boþanana, gece ve gündüz tek vücut olup bedenime sahip olana dek. Sonra belki dünyamda kopan tufanýn arasýndan "o" çýkagelir, karanlýðýmý susturur, þeytanlarýmý. Bedenimin keþfedilmemiþ topraklarýnda ayak izlerini býrakýr belki. Bulutlarýma dokunur, yaðmurlarýma ayak uydurur, yýldýzlarýmla yýkanýr, gece ve gündüzümle seviþir; olduklarý gibi, hiçbirine kýyamadan, kýyaslamadan. Belki kumaþtan zýrhýmý açar sonra, çýplak bedenime bastýrýr benliðini; çýplak ruhuyla sarýlýr o da zýrhsýz bedenime, sahiplenir onu, yýldýzlarýn evreni sahiplendiði gibi. Belki kumaþýmý sýyýrýp atar bir köþeye, sonra bir anda o oluverir zýrhým, ben de onunki. Birbirine kenetlenmiþ kalplerimizin gümbürtüsünden baþka her þeye saðýrlaþýrýz, dünyaya umursamazlaþýrýz, bencilleþiriz. Belki...

Sunset

Herkese merhaba, yazýlarýmý ilk defa baþkalarýyla paylaþmaya cesaret edebildim. Ýyi veya kötü her türlü yorumlarýnýzý ve eleþtirilerinizi duymayý çok isterim. Lütfen beðenmeseniz bile neyi beðenmediðiniz üzerine yorum yapýn, bu benim için gerçekten büyük önem taþýyor. Þimdiden ilk yazýmý benimle paylaþtýðýnýz için teþekkür ederim :)