gökte ay var, bir de yýldýzlar..

yeryüzünde hüznü var,  bir de susmuþluðu.

þehir, gecenin karanlýðýnda kayýp.

O, kaybolmuþluðun kuyusunda.

gökte ay var, bir de yýldýzlar,

gece de karanlýk,

karanlýkta kaybolmuþluk.

uykusuna yatarken insanlar

ayakta dikilir bir çift ayak,

aralanýr  perdeler

ve diker gözlerini semaya

gökte ay var bir de yýldýzlar.

Sonra  heybesinde saklý dualar..

Yapayalnýz duruyordu þehrin sokaklarý..

Açýkta kalan evlerin ýþýklarý da sönmeye yavaþ yavaþ.

Evin  duvarlarý içerisinde ne yaþayýþlar var, diye içlendi

Uzak duruyor her görünmeyen,

Yakýn duruyor görünen her þey..

Ay yakýn ve görünen,  bir o kadar da uzak

Evin duvarlarý yakýn, ama görünmeyeni ile uzak.

Gökte ay var bir de yýldýzlar..

Gökyüzünde hep umut var bir de maveralar.

Yeryüzünde haset var bir de ayrýlýklar..

Perdeyle kapattý semayý .

Sonra,

Yüreðini gökyüzüne astý, ay ve yýldýzlarla..

Düþlerini yastýk,

dualarýný da üstüne örttü..

Semra Öztekin