"

Þimdi cennetteki yaslandýðým sidresin..

Gözlerinde seyredeceðim bu þehrayini

Yaþanmayan asýrlardan,

esmeyen rüzgarlarý hissedeceðim..

ben Havva kýzý..havva! "

Beyhude geçen o nefesleri savuracak gözler,

Ve kör..

Bakýþýnda kalacak Adem,Havva’nýn gözlerinde takýldýðý lahzadan beri..

Ve saðýr,

Kalbe þamil kýlacak ezberler..

Omza yüklenecek O\’ndan gelen her þeyi,

Sýfýrdan zamana,

Mekan meçhul..

Ve sonsuz an’dan anbean’a..

Sonsuz kudretten dökülecek þimdi kelam

Kün! Kaf! Nun!

sonrasýnda sükun..

Ve hiçken,önce bir deðersiz suya dokunur Kun!

Adem olur,

Ol! diyen O eþsiz kudret..

Matuf olmuþ alem

Cennetten rayihalar eser de,

Þimdi Havva’sýný bekler Adem,hiç bilmese de..

Kuru bir topraða yaðmayý bekler yaðmur..

Nerdesin Havva?

.

.

.

" Þimdi cennetteki yaslandýðým sidresin..

Gözlerinde seyredeceðim bu þehrayini

Yaþanmayan asýrlardan,esmeyen rüzgarlarý hissedeceðim..

Ben Havva kýzý..havva! "

“Havva der; nerdesin Adem!”

Semra’m Öztekin