İbibikler öter ötmez şair öldü.
İsrafil sura üfledi onun için.
Kıyameti koptu canın.
Canı oldu Hakk'ın.
Han nere, hancı kim, yolcu?
Bu dünyada misafir olan kim, ev sahibi?
Bir top kefen değil mi insanlığın tek sermayesi?
Sala verildi Şair Bekir Sıtkı ERDOĞAN irtihale erdi.
İbibikler sustu gayri!
Hancı "Şu bizim hesabı, gör yavaş yavaş"
dedi şair ve ruz-ı mahşere bıraktı her türlü hesabı.
Allah gani gani rahmet
eylesin.
Mekanı cennet olsun.
Şair "İbibikler
öter ötmez ordayım" diyeli ne de geçti zaman
Artık
ibibiklerin ötmediği diyardadır Bekir Sıtkı ERDOĞAN.
O da niceleri
gibi geldi, bazıları gibi imzasını attı bu yaşama, çok azı gibi hoş bir sada
bıraktı ve herkes gibi gitti. Bir insanın yaşamı hikayesi bu değil de nedir?
Güzelliklere
imza atıp haklı bir ad bırakıp gitmek varken çirkinliklerin gölgesinde kalıp
kuru bir şekilde kalıp kuru bir şekilde gitmeye ne gerek var?
Şairler de
ölür hem de en güzel şekilde ölür; namları kalır bu dünyada, imzaları...
Bekir Sıtkı
ERDOĞAN' da gitti ve de haklı bir nam
bırakarak.
Halk söyleyişi
o kadar sinmiş ki şairin diline okuduğumuzda her dizesini bizim ağzımızdan
çıkmış gibi yakın ve samimi buluruz. Aruzda o kadar mahirdi ki başka isim
gelmezdi o akla! Bu memleketin çocuğuydu, Anadolu'nun.
Şair "Sütler kaymak
tutar tutmaz ordayım." diyeli ne de vakit geçti.Bu ne büyük bir
iştiyak ki bu ne büyük bir vuslat ki şairi acele etmeye itiyor. Tez elden
gelmek istiyor. Ölüm de geliyor ibibikler ötse de ötmese de, sütler kaymak
tutsa de tutmasa da... Vakitsiz, ansızın... Ecel geldi şaire, hak vaki oldu ona
ve can kuş olup uçtu. Rabbim rahmetini esirgemesin mekanını cennet eylesin.
Aruz'un günümüzdeki ustası
bir bakıma Yahya Kemal'in varisi... Hecenin de hası... Dahası var bilinen
şiirleri; Kışlada Bahar, Hancı, Marya... O Marya ki şöyle biter:
"Ağlıyor musun MARYA?
Sil
gözlerini, haydi sil yavrum
Bizim
yokluğumuzdan ne çıkar
Aşkımız
var ya! " ne de göze ve kulağa hoş geliyor bu sesleniş! Ah
Marya, ağlamasan var ya! Bütün
yüreklerin ortak sesi, bütün kulakların orak zevki bütün gözlerin ortak
şevki...Tınısı bile insanı etkiliyor.
"Duman tüter tutmaz zordayım." diyeli kaç yıl geçti. Dumanlar artık tütmez oldu
gelen geldi giden gitti. Yürekteki
ateşler yandıkça yanar, yaktıkça yakar canı, sonra köz köz olur, içten içe
yanar yakar, ahirde küle döner küle döndüğü vakit can da o maşuka kula döner.
Şair bugün o sevgilinin kapısında turabtır.
Ondan gelmiştir ona gitmiştir, bu aşktır.
Çok uzun yıllar evvel usta şairin Kışlada Bahar şiirindeki "İbibikler, öter ötmez
ordayım. " dizesinden etkilenerek bir şeyler
yazmıştım.Bazen bir şiirin bütünü, bazen bir bölümü, bazen de bir dizesi
ruhunuzda fırtınalar yaratır ve sizi sarıp sarmalar. Bu dizede bende o etkiyi
yaptı. O şiirimden bir bölüm:
"İğde kokuları geldiği
zaman yanında olacağım / Dal dal çiçek açacağım kuş kuş öteceğim haberin olsun
/ İlkbaharın rengi vurunca yaza bir koku yayılır etrafa / İşte bekle beni ey
Leylam, Mecnun olup o gün geleceğim / İğde kokuları geldiği zaman yanında
olacağım"
"Tüfekleri çatar
çatmaz ordayım." Askerlikte sevda çekmek zordur hele hasret sarmış
canı, özlem bürümüşse gözleri, aşk yakmışsa yüreği çekene bunu sormak gerek.
şair bunları nefsinde samimi bir şekilde yaşamıştır ve o halini en veciz ve
etkili şekilde aktarmıştır bu dizelerle.
Aşk varsa zaman uzar.
Bunu aşmak ister şair.
"Güneş batar batmaz
ordayım." güneş battı bugün bu dizleri yazan şair hakkın
rahmetine kavuştu. Hakka vasıl oldu, aşka gark oldu.
En bilinen şiirlerinden
olan Hancı şiirinde:
"Gurbetten gelmişim, yorgunum hancı!
Şuraya bir yatak ser yavaş
yavaş...
Aman karanlığı görmesin gözüm!
Beyaz perdeleri, ger yavaş
yavaş. " demişti. Şimdi ise gurbetten vatana dönmüştür şair, ebedi olan
yere, Hakk'a! Ölüm düğün gecesi değil de nedir bu inançta olana, seyran değil
de nedir? Gurbetlik hayatını tamamlayıp asıl vatana dönene selam olsun.
"Yatağıma
yatar yatmaz ordayım." demişti
sahiden de bu öyle bit uyku ki ölümdür o uykuya dalan gözlerin uyanışı.
Ölümdür asıl
açılan kapı, asıl varılan yer!
Bütün mekanların
en üstü, bütün zamanların...
Uyku bitmiştir
gayri ebedi yaşam başlamıştır şair için.
"Vatan borcu biter bitmez
ordayım." Vatan borcu da bitti, yaşam borcu da, aşk da!
Pervanenin muma atılıp onun ateşinde kendini yok etmesine benzer bu hal! Can mutlak
olana katılmıştır. Yok etmiştir kendini.
İbibikler de sustu gayri!