1
Biraz dünya halinden sözüm vardır sizlere
Neden bir tek doğruya uyamaz insanoğlu
Henüz derman yitmeden can kesilmez dizlere
Yaşam ışığı yanmış cayamaz insanoğlu
Fani bir dünyadayız hayat sürüp giderken
Her ölüm ani olur her ölüm biraz erken
Ha bugün ha yarın he sonra olacak derken
Ömür tükenir geçer ayamaz insanoğlu
Zengini kibir dolu hep cebidir ilk gaye
Şu ölümlü dünyadan ona düşmez bir paye
Mizan, sırat, terazi hepsi ona hikâye
Yeri gelir ölüm var diyemez insanoğlu
Fakirimiz gururlu burnundan kıl aldırmaz
Komşusu ölse bile başın yerden kaldırmaz
Evde ekmeği yoktur boş kabını doldurmaz
Narindir tüm bedeni kıyamaz insanoğlu
Gençlerimiz bin türlü tuzakların içinde
Şeytan musallat olmuş çeşit çeşit biçimde
Derim Hak’kın şerbeti doya doya içinde
Dünyaları ver amma doyamaz insanoğlu
Evlat desen hayırsız iyisin mülk var iken
Yoksa sözler iğneli cümleler kefen diken
Şimdi var mı atanın ardından yaşlar döken
Ölenlerle bir kefen giyemez insanoğlu
Dünya meşgalesine öyle derin dalar da
O kemiksiz diline türlü küfür dolarda
Azıcık canı yansa saçın başın yolarda
Girdiği kul hakkını sayamaz insanoğlu
Sular berrak akarda kirli suyla yıkanır
Mutlu etmez hiçbir şey ondan bundan yakınır
Bazense sağır olur kulakları tıkanır
Şu beş vakit ezanı duyamaz insanoğlu
Âdem Efiloğlu