Hep canı yanan ben oldum
Sahi söyler misin?
Ne zaman vazgeçeceksin canımı yakmaktan
Her gece gözyaşlarım yastığımı mı ıslatacak
Aklıma her geldiğinde yastığına mı sarılacağım?
Canım çok yanıyor
Canını yakmamak için
Bazen gitmek gerekir…
Unut beni dedin veda edip giderken
Unutmak mı?
Seni unutmak, allahı inkar etmek gibi bir şey
Aklıma her geldiğinde
Bir parçamı daha alıp götürüyorsun
Her geçen saniye daha çok özlüyorum
Özledikçe
Canım çok yanıyor
Canını yakmamak için
Bazen gitmek gerekir…
Bazen düşünüyorum
Gözlerin, ela gözlerin bana hep yalan mı baktı?
Ya da
Bana baktığından daha içten baktın mı başkasına?
Düşündükçe
Yüreğim kanıyor
Ağlamak istiyorum
Boğazıma düğümlenen bir şeyler var sanki
Adına “gıcık” diyorlar, hıçkırırım
Hıçkırıklar boğazıma dizildikçe
Canım çok yanıyor
Canını yakmamak için
Bazen gitmek gerekir…
Sabır! Zaman en güzel ilaç derdik
Sensizlik çok zor, zaman ilaç değil en büyük yara oldu
Canım çok yanıyor
Öyle yangın ki yağmur bulutları bile derman değil
Yangınımı söndüremez, acımı kimseler dindiremez
Acının dilinden sadece sen anlarsın
O kadar zor ki seninle sensizlik
Bugün acıların en büyüğünü yaşıyorum
Sana da yaşatmamak için
Bazen gitmek gerekir
Kader utansın ayrılık vakti geldi galiba
Ben senden hiç gitmek istemedim aslında
Seni sadece çok sevdim.
Ama adam gibi yürekten sevdim
Sen kendine güvenemedin,
Hep kaçtın uzaklaştın benden ve sevgimden
Yine gidiyorsun ve kaçıyorsun benden
Neden?
Çünkü korkuyorsun, korkaksın
Aşkın en acımasız yanısın
İşte bu nedenle
Canım çok yanıyor
Canını yakmamak için
Bazen gitmek gerekir…
Evet, belki hala seviyorsun
Ben de seviyorum deli gibi
Ama şunu unutma bu sefer çok farklı
Sen şimdi, sadece eski bir dostsun
O nedenle canını yakmamak için
Bazen gitmek gerekir…
//*Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, Yoksa
her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek? Ö.Asaf//
Mustafa KARAAHMETOĞLU
22.06.2014
