Aþk üzerinedir halisane yazdýklarýmýz. Ve yeryüzündeki bütün güzelliklerin toplandýðý tek yüz olan, bütün özelliklerin taþýndýðý tek isim olan Küçüðümedir bu yazýlanlar.

            Ötesini ne siz sorun ne de ben bileyim.

            Suizana kapýlýp da  dedikodu yapmayýn zinhar!

            Lütfen hüsnizanla yaklaþýn yazdýklarýma!

            Bir keresinde sevdiðim kýza þöyle demiþtim "Tek dayanaðým senin sesin oldu." Bir madendeydim ve göçük altýnda kalmýþ gibiydim. Iþýk yoktu, nefes yoktu, çýkýþ yoktu bana senden evvel.  Toz içindeydim. Yüzüm gözüm simsiyahtý. Sadece senin sesini duydum "Sevdiðim adam" dedin! Bu bana bir ýþýk oldu, bir nefes, bir hayat...  Sonrasý malum. Toz bulutu yitip gitti. Manevi olarak altýnda kaldýðým göçük kalktý üzerimden.

            Ýþte þimdi sen dýþýnda her þey bayat. Tazeliðini senden alýyor açan her çiçek, güzelliðini senden alýyor her canlý. Sýcakkanlý sevdiceðim! Sensiz hayat ne bayat senli hayat ne rahat!

            Kýyametler kopuyordu dünyanýn her bir yanýnda. Ve asýl kýyamet benim içimdeydi. Yerle yeksan olmuþtum. Güneþim sönmüþtü, yýldýzlarým düþmüþtü, yýldýzlarým tükenmiþti. Karanlýk sarmýþtý dört bir yanýmý. Derken seni gördüm bir gün. Sonra sesini duydum. O günden sonra yalnýzlýðým rafa kalktý. Senliðim þaha kalktý. Dört nala seni sevmeye baþladým. Çatlarcasýna nefesi bitercesine....Sen geldin  ve  "Yüreði güneþ kadar sýcak sevdiðim!" dedin bana.

            Kýþým yaza döndü, ayazým alaza...Ben yaþamaz mýyým þimdi sana, ömrüne sinmez miyim,aklýný deþmez miyim, kalbini almaz mýyým?

            Ne zaman hüzünlensem, ne zaman dolsam nisan bulutlarý gibi, ne zaman yalnýz hissetsem kendimi seni düþünüyorum, hiç kimse sevmese bile senin beni seveceðini biliyorum. Ve sana bakýyorum böyle anlarýmda; öpüyorum seni ve kokluyorum, sarýlýyorum sana ve rahatlýyorum.

            Sana bu kadar mý dolmuþum, bu kadar mý odaklanmýþým!  Þimdi daha iyi anlýyorum.  Ve biliyorum sensiz gecen bir dakikamýn bile olmadýðýný...

            Karanlýðý veren Rabbim aydýnlýðýný da veriyor. Derdi veren Rabbim dermanýný da veriyor. Sensizlik derdimmiþ dermiþim, senlilik dermanýmmýþ bilmiþim.

            Bir okyanusun en dibindeydim. Çürümeye yüz tutmuþtum. Yaralarým tazeydi ve açýktý, yakýyordu okyanusun suyu canýmý. Sonra seni gördüm nefes oldun bana, can oldun. Ne de yaþam doluyum, içim dýþým seninle dolmuþ.

            Seni sevmenin bahtiyarlýðýný yaþýyorum.

            "Ben sana mecburum bilemezsin 
            Adýný mýh gibi aklýmda tutuyorum" diyen ATTÝLA ÝLHAN gibi düþünüyorum.  Sevdiðin adam olmanýn haklý gururunu...

            Hep bendesin, Rabbimin bir emaneti gibisin. Seni sevmeye kýyamýyorum. Sana bakmaya doyamýyorum. Ya aklýmdasýn, ya fikrimdesin! Ya gözümdesin, ya özümdesin!  Ya kalbimdesin, ya dilimdesin! Ya iþimdesin ya iþvemdesin! Her þeyimdesin.  

            Ýþlemiþsin çýkmaz boya ile canýma! Girmiþsin iyi huylu bir ur gibi beynime!  Kalbimin tek sahibisin. Seni sevmeye ruhsatým var. Ruyý zeminde senden baþkasýna bakmamaya ahdim var.

            Aklýmý alan yâr!

            Saklýmý ayan eden yâr!

            Söyle ben seni nasýl seveyim daha?

            Var mý bir isteðin, bir sevilme þeklin!