Korku duvarlarý tek tek yýkýlýyor.
Bilindiði gibi yarým asýrdýr korku duvarlarýyla yaþýyorduk.
Batýda Yunanistan, Bulgaristan duvarý.
Güneyde Suriye duvarý.
Kuzeyde Rusya ve peykleri duvarý.
Doðuda Ýran duvarý.
Çevremiz adeta korku duvarlarýyla çevriliydi.
Her zaman bu korku duvarlarý geleceðimizi karartýyordu.
Dünyamýzý daraltýyordu.
Yaþamýmýzý sýnýrlýyordu.
Fakirliðe ve yoksulluða mahkûm ediyordu.
Çevremizdeki geniþ pazarlarý görmemize engel oluyordu.
Korkular tüm çevremizi adeta Çin Seddi gibi perdelemiþti.
Söylenmese de tam bir demir perde ülkesiydik.
Hiçbir komþumuzdan emin deðildik.
Hepsiyle düþmandýk.
Hepsi Türkiye’nin iþgali ya da bölünmesi için çalýþýyor sanýyorduk.
Bütün planlarý bizim üzerimize idi.
Fakat bizim her nedense onlar üzerine hiçbir planýmýz yoktu.
Korkmaktan öte çaremizde yok görünüyordu.
Aldýðýmýz tek tedbir Türk halkýna Türk propagandasý yapmaktý.
Uzun yýllar bununla oyalandýk.
Hep savunmada kaldýk.
Durmadan baþkalarýna kýzdýk.
Komþularýmýza öfkelendik.
Hâlbuki bütün komþu devletler bizden kopmuþtu.
En az dört yüz yýl yönettiðimiz halklardý, topraklardý.
Yani tanýdýðýmýz bildiðimiz yakýnlarýmýzdý.
Akrabalarýmýzdý.
Kýsaca bizim hinterlandýmýzdý.
Buna raðmen korkularýmýz bir türlü geçmedi.
Komþularýmýzla maalesef saðlýklý iliþkiler geliþtiremedik.
Belkide böyle isteniyordu.
Þimdi bakýyoruz Ruslarla olan korkularýmýz geride kaldý.
Yunanistan ve Bulgaristan’la olan korku duvarlarý kalktý.
Suriye ile olan korku duvarýmýz ise kökünden yýkýldý.
Ermenilerle olan korku duvarlarý ise kalkmaya namzet.
Bunun için Ermenilerin Karabað’ý iþgaline son vermesi gerekiyor.
Bu gerçekleþtiðinde Ermenistan duvarý da kalkacaktýr.
O zaman önümüz Çin seddine kadar açýlacaktýr.
Birde kendi içimizde ördüðümüz korku duvarlarý var.
Onlarý da aþmak mecburiyetindeyiz.
Bu gün bunlarýn emareleri görülmeye baþladý.
Türkiye buna muktedirdir.
Yeter ki gücümüzün farkýnda olalým.