Online Üye
Online Ziyaretçi
Eyy! Hayat
Ne istiyorum biliyor musun?
Boyum kadar bir bahçe
Güneşi köşeden vursun
Direnmeden boyun eğeceğim
Korkmuyorum ki
Yaz kıştan ayrılıyor
Göğsüm eski bir mahzen yeri
Ahh ! Kalbim direnişimi bağışla
Güneş sağdan vuruyor
Yarısı karanlık gölgem
Solumu acıtıyor
Tuhaf bir duygu biraz hüzün var sitem var
Düşüncelerim şekle göre
Bütün hayatıma
Yarısı karanlık gölgem
Kollarım yana düştü hayat çıkmazda
Yıllar önceki coşku hevesler kursağımda
Sevgi var ötesi yok
Güneşte yazı karartır
Kudreti var fakat ömür geçici
Birbirine kenetler de bu bağı
Sağlam tutanı yok
Son perde
İşte hikayemin son safhası
Birbirini tutmayan cümle parçaları
Kendi düşüncelerimin içinde çırpınırken
Birinci sınıf yazarlar ne kadar zengin
Başı ortası bulunmayan cümlelerimde
Tekrarlatır kendini psikolojik nakaratlarla
Şimdi gözlerimde tatlı bir hüzün
Kalbimi buran bir hasret
Gecemi işgal eden sen
Ne tuhaf değil mi?
Her gün bir öncekinden daha güzelini aramak
Bir ışık demeti içinde sayfa, sayfa dönüp kendinde
kalmak
Gece yarıyı bulunca hülyalarım meydan okur
Fısıldar kulağıma la,la,la
Rüyalarım gibi karıştı hayallerim
Beni bırakma.
Dargınım dargın
Davalarım davacı kendi kendime
Parmaklarım inceldi bir elim başım üstüne
Kalp sızımı mahkûm eden yargı
Bakma gözlerime öyle
Yıllar önce onların şefkat nuru aktı
Ölüm yaklaştı sezen yaralı
Aydınlığı istedim hep korktuğum zamanda geldi
Ne içimde ıstırap ne gözümde yaş
Duyguları öldürüp inceleyen soğuk bilim
Hani benim düşlerimin tespiti
Siyah örtülü kaldı içimdeki mihrap