Zehri kendi damarına akıyordu sorgusuz

Hani  mavi  yeşil manzaranın esiriydi topraklar

Bereketi boyundan büyük

Hayaller  boyu ağlardı dudakları

Bitmeyen acıların

Mevsim mevsim dökülen  saçlarında

Ve iki gamze çukurunda birikir yaşları

Gün gelir savrulsun yapraklara diye

 

 

Ellerine tutuşturduğu yamalı basmalarla

Bez   bebeklerin rüyası olmaz  derdi

Tarifini henüz yapamadığı duygularına

Çocukluk oyunları  devşirdi kadınlığı

On beşindeymiş gibi bez bebek sardığı bebeğiyle

Uğraşıp durdu

Gövdesine dik gelen rüzgârlarla

Naif bir isyanı tütsülerken yüreği

 

 

 

Lisanı bilinmedik bütün dillerde

Eylemsel bilançolar tuttu bilekleri

Bir yalnızlık düştü ellerine

İsyan kokan sokaklarda gezinirken kahrından

Kirletirdi gecenin koyusunu  gözleri

Bazen susmak yakışır insana  en azından diye

Sevişirdi rüzgarla bütün yalnızlığı

Kırarken kalbinin bütün kilitlerini

 

 

İzini  bıraktığı bütün zamanı  koydu sinesine

Adı  hüzün bütün sokaklardan geçti sessiz ve yalnız

Buram buram gözyaşları sır tutardı avuçlarında

Gecelere  sürürken ağlamaklı telaşlarını

Olurda sonbaharda sarar saklanırken umutlar

Ağlardı

Bir  adım ötede yalnızlığıyla

 

 

 

Yazdığı  her mısrada özledi aşkı

Kesişsin diye diledi bütün yollarını

Ihlamur kokularında terennüm olsun diye

Eskimiş ceketin kol düğmelerini söktü  birer birer

Sıcak  bir Temmuz akşamında

Ateşböcekleriyle aydınlatırken dünyasını

Aşkı diledi

Varsa yoksa her yer aşk diye…

 

 

Âdem Efiloğlu

( Adı Hüzün Bütün Sokaklardan Geçti Sessizlik başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 19.06.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.