Online Üye
Online Ziyaretçi
Dudakların
Kulaklarımıza pelesenk olan
Şarkıyı mırıldanıyordu
Bütün körfez ve ben
Aynı tevazuuyla yakıyorduk mumları
Kibritler ellerimizde tutuşuyordu
Ve yıldızlar yanıyordu gözlerimizde
En çok akşamları seviyorum bu yüzden
Karanlıklar içime kavuşma anları
Ve zaman bıkmadan
Anıları çiviliyor
Bir çivi boynunu büküyor
Tutunamadan
Gözlerinin içinde tüm şehir ışık
Usanmadan söylüyor Emel Sayın
“Odalarda ışıksızım”
Bir daha diyorum her şarkı bittiğinde
Bir daha
Böyle sürüp gidiyor aklımda şarkılar
Bozuk sanıyorlar tekrardaki plağı
Oysa her defasında bir yangın çıkarmaktalar
Yudumladığım çay gibi olmuyor hiçbir şey
Bak gördün mü denizde kopan fırtınayı
Gece gibi oldu bulutlar çöktüğünde şehrin
Şimşeklerin yansımalarını seyrediyordun
Ara ara güneş bulutları deliyordu
Yıldırımlar yansıyordu gözlerinde
Sen korkuyordun
İnatla sesini yükseltiyordun müzik çaların
“Kanım aksın ki
Terk etmem seni…”*
Mısralar inliyordu fark etmeden
Saçların şarkıya serenat ediyordu
Suni bir teneffüs çekiyordun ciğerlerine
Korkular ölüyordu kulaklarında
Kurtulurken kendine kiracı duygularından
Bilir misin
Gölgeme bile küserim sen yoksan
Düşlerin yamacında soyunsam kelimelere
Sadece soyut bir sen kalırım
İnan
Saçmalamalarım bile sırf bu yüzden
Sana bir daha kavuşmanın hezeyanında
Bir dilek tutuyorum geceden
“Peşindeyim yar”
Âdem Efiloğlu