HAYATIN ÝZLERÝ
Ýlkokula ilk baþladýðým zamanlarda annem býrakýp gitmiþti ve çok aðlamýþtým arkasýndan benide götür diye. Sonralarý alýþmaya baþladým arkadaþ edindikçe oyunlar oynuyorduk gülüyor eðleniyorduk her þey çok güzeldi. Okulu çok seviyordum öðretmenimin verdiði ödevleri baþarýyla ve tek baþýma yapýyordum.Ýlkokul üçü de okuduktan sonra annem taþýnýyoruz artýk dedi. Ve beni teyzemin yanýna gönderdi
Taþýnma sýrasýnda teyzemin evindeydim her þeyden habersizdim. Teyzem beni taþýndýðýmýz eve getirdiðinde þok olmuþtum. Önceki oturduðumuz evde durumumuz iyi deðildi. her þey gözüme okadar güzel gözüktü ki mesela duvar bördürü yoktu bilmezdim ki onun ne olduðunu.
Daha önceki oturduðumuz yer bir mahalle arasý deðildi ve hiç arkadaþým yoktu.Evi incelemeye baþladým gözüme saray gibi gelmiþti.Daha sonra apartman kapýsýndan bir adam attým bir baktým ablam komþu kýzlarýyla tanýþmýþ bile benide aralarýna aldýlar ilk defa yaþýyordum arkadaþlýk duygusunu ilk defa voleybol oynamýþtým onlarla mahalle arkadaþlýðý çok hoþuma gitmiþti. Ne maçlar yapýlýrdý , bazen bir gülerdik susmak bilmezdik herkes bize çok alýþmýþtý.
Ortaokula baþladýðým dönemde çok heyecanlýydým büyüdüðümü fark ediyordum. Yeni arkadaþlar edindim ama onlarla kaderimizin ayný olduðunu fark edemedim. Bilemezdim o küçük yüreðimizin yara alacaðýný hep sevgisizlik göreceðimizi.
Kýþ ayýydý çok yaðmur yaðýyordu mahalle yokuþunu sular seller götürüyordu o sularýn arasýnda ödevler için internet cafenin yolunu tutuyordum sýrýlsýklam olmuþtum ama yapacaktým kararlýydým. Ertesi gün sýnýfa gittiðimde her þey çok iyiydi ,yaptýðým ödevi öðretmene verdiðimde bir tokat attý bu ödev olmamýþ dedi ve çöpe fýrlatmýþtý. Çok korkuyordum bir arkadaþým daha vardý ki gözleri doluyordu.
Her defasýnda bize vurmak için bahane arardý. Hep ayýrýrdý sýnýfý çalýþkanlar,gayretli olanlar,tembeller diye çok üzülüyorduk neden bunu bize yapýyordu anlayamýyorduk.
Sonralarý kader arkadaþýmla seneler boyu kopmadýk, biliyorum ki acýlarýmýzda bizimle beraber olmuþtu. Ama bizler o sevgisiz yüreklere raðmen dimdik ayaktaydýk mutluyduk. Güneþ gülümsüyordu ve yýldýzlar hiç yalnýz býrakmamýþtý bizleri…
ÖMRÜM PINAR ÇALGAN 2013