Bir devir düþünün ki, korkunç karanlýklara esir. Her yanda zulüm, her yerde iþkence. Ýnsanlýk denen olgu kanlar içinde çýrpýnmakta. Hak- hukuk; kendilerini âdeta ilah kabul eden, canavarlaþarak insan olmaktan çýkan zalimlerin ayaklarý altýnda çiðnenmekte. Ýnsaný her yönden inþa edecek olan din, tam bir safsata yumaðý. Þefkat ve merhamet gibi ince duygular sanki iç âlemlerde bir ölü. Minik kýz çocuklarýnýn feryatlarý topraðýn altýnda çýðlýk çýðlýða yankýlanmakta. Cenâb-ý Hakk’ýn ayaklarýnýn altýna cenneti serdiði analarýn yüreði kan aðlamakta; kadýnlarýn onurlarý yok sayýlmakta. Mal-mülk yönünden zengin olanlar fakiri köleleþtirmiþ ve bu kölelik, övünç meselesi haline getirilmiþ durumda. Cehalet dört bir yanda kol gezmekte. Kýsacasý, zalim zulmünde ulaþabileceði en üst seviyede; mazlum da eziyette gelebileceði en üst kademede.

       Tabii ki, ebede kadar bu böyle süremezdi. Yani zalim zulmünde, mazlum zilletinde göçüp gidemezdi bu dünyadan. Çünkü, bu kâinatý mükemmel sûrette yaratan ve insaný halife ünvanýna layýk gören Cenâb-ý Hakk, elbette kendisini bildirmek, kâinatta cereyan eden her hadisenin ve eþyanýn hakiki mahiyetini insana öðretmek gayesiyle bir Kutlu Öðretmen (asm) gönderecek. Ve bu öðretmenin elini tutan beþeriyetin, bu korkunç fetret devrini aþmasýný saðlayacak ve iki cihan saadetine mazhar edecek. Çünkü bu, O’nun (c.c) hikmet ve rahmetinin gereðidir.

       Ve artýk gözler ufuklarda. Bu soðuk geceyi bitirecek þafaðýn sökeceði heyecanýný yaþamakta. Titrek eller tane tane semada.Onlara uzanacak o kurtarýcý eli beklemekte. Bunalmýþ yürekler ise bu feryatta: “Hadi gel ey!” Her þey, zerre zerre bu duaya iþtirak etmekte. Bahar kokularý duyulmakta az uzakta. Hazan nihayete ermek üzeredir. Güller, çiçekler yaðdýrmak üzeredir gökyüzü. Ve bürünmek üzeredir cennet elbisesini yeryüzü.

Kâinatýn simasý mütebessim, hazýrlanmaktadýr gül devrine. Melekler saf saf semalarda, gözleri o mesud eve inecek sonsuz müjdede. Her þey nefes tutmuþ, o aný beklemede. Hülâsa, kurtuluþ þafaðýnýn sökmesi an meselesidir artýk Âmine’nin evinden. Þafaðýn adý: Muhammed’dir (asm). Tadý, sonsuz rahmettir.

       Evet, nihayet bir seher vaktinin bitimi, mütevazý bir hanenin ardýndan artýk doðmuþtur beklenen þafak. Her yer bayram yeri adeta. Herkesin yüzünde bu nurun tebessümü var. Herkesin dilinde bu müjdenin terennümü var. Ve herkesin yüreðinde, bu þafaðýn ardýndan gelecek nice mesud günlere yetiþebilme hayali var. Artýk, umut tomurcuðu açmýþtýr gözlerini bir seda ile kâinata. O seda: “ ümmetî..! ümmetî..!” Ve bu eþsiz tomurcuðu, gül olma yolunda yaþayacaðý nice kara kýþlar ve onun ardýndan yeþerecek olan baharlar beklemekte…