Online Üye
Online Ziyaretçi
yar sensiz ruhum yine uçup gitti hüzün diyarına
bu sefer çok daha başka gitti terki diyarlara
yoruldum sensizlikten seni aramak’dan
sensiz rüyalara yatmaktan
seni düşünmekten, sensiz üşümekten
bende sana dair olan her
şeyden
kaçıyorum
bu sefer gidiyorum sensizliği unutturan
iklimlere uçurumlara
arkama bile bakmadan gidiyorum
bakarsam gidemem
gözümdeki bir kaç damla
yaşla seni
yere akıtarak gidiyorum
bilmiyorum ne yaparım sensiz
zaten sensizim
sensiz yolum nereye nasıl çıkar bilinmez
çıkar belki meçhule giden
uçurumlara
belki bilenmezlere
belki ölümlere
bil ki keşkelerde
sensiz gecelerde seni beklemekten
de yoruldum
seni bana getirmeyen
hayata kırıldım
diyorum acaba acaba
hüzün en çok bana mı
hasrette
hep bana düşüyor
diyorum onun için mi
hep hüzünleri bana veriyor
yaşam
hayallerim düşlerim sensiz
sen bensiz
artık senide istemiyorum
artık yoruldum bittim
seni hayatı bu şehri
her şeyi geride bırakıp
terk edip gidiyorum
arkamda hüzünlerimi
sevmelerimi ve seni
bırakıyorum
bensizlikle baş başa
gidiyorum elveda demeden
Mehmet Aluç
Ankara Sincan