Elimde son sigaram 
Dilimde son şiirim 
Yürüyorum... 

Çıplak bir ağaca 
Dokunuyorum 
Isıtmak istercesine, 
Kimsesiz çocuklar 
Geliyor aklıma 
Yorganlar örtüyorum 
Üzerlerine... 

Işıklar yanıyor evlerde 
Hayaller kuruyorum, 
Yalnızlık daha da işliyor iliklerime... 

Kapınızın önünden geçerken 
Kırmızı karanfiller bırakıyorum 
Basacak üzerine, diyorum 
Basacak, 
Görmeyecek yine... 

Bir tepeye oturup 
Yıldızlar sayıyorum 
Bir yıldız kayıyor 
Elimle tutuyorum, 
Belki; sevdiğim birinin 
Yıldızıdır, 
Ölmesin diye... 

Bir avuç toprak 
Alıyorum elime, 
Kıskanıyorum alçakgönüllülüğünü 
Her canlı çiğniyor 
Seni, diyorum 
Hepsini doyuruyorsun yine... 

Kuşlara kızıyorum 
Gündüz uyusalar olmaz mı? 
Paylaşsalar bu gece 
Yalnızlığımı benimle... 

Işıklar sönüyor 
Birbir evlerde 
Çocuklar, diyorum 
Küçücük çocuklar vardır 
O evlerde, 
Hepsinin ellerini tutuyor 
Düğmesiz ışıklar yakıyorum 
Gecelerine... 

Sondan bir önceki şiirim dilimde 
Yürüyorum, 
Geçerken kapınızın önünden 
Tüm karanfilleri alıyorum, 
Çünkü; sen de uyuyorsun 
Beni, düşünmüyorsun!..



( Kırmızı Karanfiller - Sebahat Mayda Yavuz başlıklı yazı Semay tarafından 3.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.