Galapera da bir öykücü öðretmen yazar, Aydýn Akdeniz

Yazýma‘Hiç bitmezdi bu öykü. Hani yazmakla diyorum.’ Satýrlarýyla baþlamak istedim. Bu satýrlar Aydýn Akdeniz yazarýmýzýn Zühre'ye Kanat Çýrpmak adlý öyküsünün sonuç paragrafýnýn son satýrlarý. Yazar sanki yazma serüvenin baþlangýç nedenini ve hedefini bu iki cümle ile (baþka söze gerek býrakmadan) özetlemiþ. Öykünün soðuk ve karlý bir kýþ günü hayat bulduðunu giriþ cümlelerinden anlamak kehanet olmasa gerek. Cama düþen kar taneleri benim kadar sizinde öykünün içine sürüklenmenize yol açmasý hiç de olasýlýk dýþý deðil doðrusu. Ýlerleyen cümlelerde ayný yolu kat eden þahýslarýn bir birlerine yabancý olduklarý ve hatta ayný ülkeden bile olmadýklarýný anlýyoruz. Tek ortak yanlarý yine her ikisinin de ortak bir tanýþlarý olan bir yazarýn müsveddelerinin bilerek yada yanlýþlýkla kahramanýmýza yollanmýþ olmasý.

Ýleriki paragraf ve satýrlarda Avrupa’dan Asya’ya dek tüm kültürlerde ortak bir kavram olan   Batýya göre Venüs, bize göre Zühre yýldýzýndan yola çýkýlarak efsanemsi bir kuþ olan kuðu ve bir avcýnýn öyküsü kýsaca anlatýlmýþ. Yazar burada sanýrým insanlýðýn ortak kültür mirasý olan bir kavramdan yol alýp ortak deðerlere dikkat çekmeyi istemiþ ve bence baþarmýþ.

Yine ilerleyen satýrlarda yazarýmýzýn uyku ile uyanýklýlýk, gerçek ile düþ halini tasvir ediþi gayet ustaca.