Kundaklandý zaman yine.
Her yer kör karanlýk.
Her köþe baþý derin bir kuyu.
Ver ellerini, çekeyim seni.
Sofranda bana yer aç ta acýna bir de ben banayim.

Sesini ört üzerime.
Üþür cümlelerim.
Aç hüzünlerini de yüzümün yara bere bilmeyen yanlarýna süreyim.
Uzat sesini. Kanayan yüreðini sevgimle sarayým.
Gözlerin kan yeri.
Kanýyor yürek cephelerin.
Tüm yollarýn sis ve pusu.
Bir günahýn altýnda ezer iken baþýný seni üzenleri sevindirmeye devam et.
Diri diri göm içindeki kýz çocuðunu.
Sonra mezarinin baþýnda siyah elbisen ile ört sesini.

Sen acýtmaya devam et düþlerini.
Kanat gökyüzünü.
Ben seni yaþatmaya devam edeceðim.
Kör topal
Yarý ölü yarý diri
Seni mutluluk safýnda umuda dua eder iken gülümseteceðim.
Gücüm yetene kadar.

Þimdi sesinin yokluðunda adýnýn yedi harfine sýðýndým.
Her harfine bir düþ sakladým.
Her gülüþüne bir Cennet.
Sen acýya yanaþtýkça ben adýný mutlulukla anýyor olacaðým.
Hadi diyorum kendini kendi yürek daraðacýnda asmaya devam et. S
en kendini öldürdükçe,
Ben seni binlerce kez satýrlarda doðurmaya,
Cümle kenarlarýnda yaþatmaya,
Noktalama iþaretlerinde nefes aldýrmaya,
Ve paragraf baþlarýnda mutlulukla anmaya yemin ettim.

Hadi sevgili,
Söyle suskunluðun yürek terazisinde kaç harf eder ?
Yokluðun bende kaç cümle eder ?
Ben adýnýn her harfine gökyüzünün bir rengini denk getirmiþken
Söylesene bu yürek seninle ölmekten vazgeçer mi ?

28 Eylül 2009





Ýsmail Sarýgene